Het is stil om me heen....

En vandaag, woensdag 14 augustus 2019, zit ik aan de keukentafel, en het is stil om me heen. Geen geluiden, anders dan de werkmannen, die het atelier aan het afmaken zijn. De dakpannen komen geleidelijk aan op het dak. En stap voor stap komen we dichterbij het uiteindelijke atelier. Straks komen stukadoors, om de zolder te gaan stuken en Ad komt even langs, om de verdere voortgang van de verbouwing te bespreken. Ons huis, wordt steeds meer ons huis. Wat ik hier al geleerd heb, is dat ik niet sneller moet willen dan kan. Dat ik geduldig moet zijn, soms even moet wachten. En ik realiseer me, dat er situaties zijn, die altijd voorrang hebben. Zo is de zoon van een van de mannen die hier werkt onverwachts overleden. En vanmorgen is de crematie. Zo neemt het leven, en de donkere kant van het leven, het soms even van je over. En dan is wat vertraging in de bouw, niet zo erg. We wonen hier, we slapen hier, we ontvangen vrienden, hoe leuk en we genieten met elkaar van dit mooie rustige en vooral zo andere leven. Elisabeth Fagiuoli, een nog levende wijnlegende uit Toscane, zegt 'toen ik hier kwam wonen, was er niets, maar wel was er ruimte, lucht en natuur. Dit is voor iedereen de perfecte plek'. En toen ik dit las, dacht ik aan onze plek hier. Rust, ruimte, mooie luchten en een prachtige natuur. Een soort van eenvoud, die heerlijk aanvoelt. Ik zit hier in mijn korte broek, met blouse en trui (jawel het wordt al kouder) en het voelt alsof ik hier al jaren woon. De vrienden die komen, voelen het ook. En het is goed. En het rijden naar het Westen, ik was al in Hilversum, in Almere, in Amsterdam, in Wassenaar, ach het rijden is eigenlijk wel heel erg okay. Als ik ergens vroeg moet zijn, stap ik heel vroeg in de auto en ja het heeft natuurlijk ook wel met die auto te maken, met die prachtige Benz, dan luister ik naar muziek, of bel met mijn vriendinnen (als die al wakker zijn, of ook onderweg naar hun werk) en dan kom ik vanzelf ter plaatse. Stress helpt mij niet, er eerder te zijn. Rustig luisteren naar mooie muziek, een fijne playlist, of zomaar een radio station of een ouderwetse cd. Kortom, ook het rijden bevalt me wel. De toekomst, hoe die er uit gaat zien...rustig, fijn, met een heerlijke baan in Hilversum. Uitdagingen genoeg met mijn nieuwe team. Ik organiseer een borrel voor hen, op zaterdag 28 september hier, een soort middag/avond borrel, omdat het voor anderen zo ver lijkt, Nieuw-Vossemeer. En terwijl ik stil ben in deze stilte, mijn Nespresso kopje onder de machine staat en langzaam aan gevuld wordt met iets heerlijks, geniet ik nog even verder. Het is stil om me heen...heel stil. Iedere dag weer is die vlinder bij me...vanaf dag één...fijn!