En terwijl de hele wereld gebukt gaat onder de pandemie corona, mensen in verwarring zijn en het soms niet meer weten, schijnt de zon, na nachten, dagen, weken vol regen. Het gras staat hoog, maar de grond is nog te drassig om nu al te kunnen maaien. Hopelijk dit weekend dan.
De bollen knallen de grond uit, de kleuren zijn vriendelijk en open, en we wassen massaal onze handen, we niezen bedekt, we begroeten elkaar origineel en maken ons zorgen. Zorgen om al die ouderen, die kwetsbare groepen, die ergens dit jaar wel zullen overlijden. Zoals ieder jaar er ca. 70 tot 80 duizend ouderen en kwetsbaren overlijden aan kanker, longontsteking of wat dan ook. Als je goed luistert en de kranten goed leest, zijn de overledenen over het algemeen mensen die al ziek en kwetsbaar zijn. En ja, ik ben uitermate voorzichtig. Ik zoek het niet op. Ik blijf weg, bij grote evenementen (nu deed ik dat nooit zo, is niet zo mijn ding, carnaval en zo..), en scharrel wat in de tuin. Ik zoen gewoon maar niet meer en groet met een vriendelijke glimlach en steek mijn hand op. En ik vind het heel fijn, dat wij mensen onze handen meer wassen dan voorheen. Dat we de tafels meer schoonmaken dan voorheen, dat Dettol een van mijn meest gebruikte doekjes is geworden. En dat ik het stuur van mijn auto nu dagelijks schoonmaak, het ruikt een stuk frisser om me heen. Fijn. En toch ben ook ik bezorgd, want wij mensen, we weten het niet zo goed meer. De economie krijgt fikse klappen. De horeca gelegenheden, bedrijven gaan failliet. En dus hebben we als Nederlander onze zorgen. Maar ook hoe wij als mensen hiermee omgaan. Probeer elkaar maar eventjes niet te zien dan, probeer maar wat meer te bellen, te mailen en het contact op een andere manier te onderhouden. Ga maar weer eens ouderwets kaartjes sturen naar elkaar. Heerlijk is dat, post krijgen, een ouderwetse brief lezen. En blijf goed voor elkaar zorgen, en als je koorts hebt, hoest, verkouden of snotterig bent, in deze combinatie, blijf dan maar even thuis. En hou elkaar in de gaten. En ook die mensen die in Brabant wonen, blijf ook voor hen zorgen. Behandel elkaar zorgvuldig, blijf in gesprek. Ja ik woon ook in Brabant, daar waar Zeeland Brabant nu even niet kust, in de gemeente Steenbergen is nog niemand met dit virus. Concentratie ligt in Tilburg, Eindhoven, Breda. Maar opletten moeten we allemaal. Lastig wat te doen, voor elkaar zorgen, dichtbij of op afstand, dat is essentieel. Morgen NL Doet op de Bosdrift.
Leuk dat een klas met jonge jongens van de vakschool ons komt helpen, met twee begeleiders. En daarna nog een handvol vrijwilligers. Fijn, en leuk en bijzonder. Mijn team is al heerlijk bezig op deze prachtige plek, om hier ruimte te maken en het licht weer terug te brengen, de zichtlijnen van Springer. Het lijkt altijd alsof het voorjaar, de zon je helpt in het leven. Alles ziet er fijner uit, mensen zijn opgeruimder, ook al is de wind nog fris, het is leuk om met elkaar te zijn. Om samen te zijn, en samen bezig te zijn. Eigenlijk zou ik deze week in Budapest zijn, samen met Annemarie. Maar er speelt zoveel binnen mijn Uitvaartstichting, rondom die conversies en migraties, dat ik er voor gekozen heb, om thuis te blijven en te blijven werken. Gek, hoe je verantwoordelijkheid in deze rol anders voelt, dan wanneer je medewerker bent. Gisterenavond had ik het hier nog over met Annemarie. En zij zei 'jij hebt altijd je verantwoordelijkheid genomen en gevoeld'. En toch voelt het nu anders. Ik voel me verantwoordelijk voor het grotere geheel. En dit maakt ook dat het goed is en goed voelt, dat ik nu gewoon in Nederland ben. En gewoon gewerkt heb deze week. En op dit soort momenten realiseer ik me ook, wat een prachtig team daar werkt. Hoe we met elkaar de schouders overal onder zetten en ervoor gaan. En gisteren op diezelfde mooie Bosdrift, zag ik deze tekst.
En deze tekst is voor jullie, voor iedereen die me dierbaar is, en in het bijzonder nu voor mijn team. Mooi, hoe een grafmonument je soms zomaar een glimlach brengt. Een cadeautje tijdens je wandeling over deze mooie begraafplaats. Sowieso nodig ik iedereen uit, als je weer voelt hoe vrij je bent, en dit alles achter de rug is, voor een ontmoeting op een van mijn begraafplaatsen. De natuur is prachtig nu, alles ontwaakt, Ik krijg net een mail, dat we morgen nog vijf aanmeldingen hebben voor NL Doet. Kortom we zijn met ca. 27 vrijwilligers en ca. 10 mensen vanuit Uitvaartstichting Hilversum. Wat zullen we een hoop takken opruimen, en wat zullen de graven van de zusters van het Diakonessenhuis mooi worden. Wij verheugen ons er enorm op! Dank jullie wel! Pas goed op...tot morgen negen uur in onze toekomstige zichtlocatie op de Bosdrift. Ik heb er zin in!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten