Stilte

Stilte. Voor de storm, voor een enorme golf van mensen die komt te overlijden, of gewoon stilte die ik nu hoor, omdat ik er klaar voor ben? Op onze toilet staat een dingetje, met iedere dag een spreuk over vriendschap en op een van deze dagen stond - vriendschap blijft ook bestaan, als een vriend er niet meer is - of iets in die sfeer. En bijzonder, natuurlijk dacht ik aan al mijn overleden vrienden. Maar nu lijkt het soms ook te gelden, voor al die vrienden met wie je nu app contact, of telefonisch contact hebt. Of zelfs geen contact hebt. Of vriendschappen die voorbij zijn gegaan ooit. Vriendschap is een onderdeel van je leven, heeft je gevormd. En ook al zie je die mens nooit meer, dan draag je een stukje van deze vriendschap bij je. Fraai. En vandaag mail ik met mensen, die ik al heel lang niet meer heb gezien. En misschien nog wel heel lang niet zal zien, of sommigen zelfs misschien nooit meer zal zien. Mooi hoe woorden verbinden. Teksten, woorden, muziek. Het overweldigt me, wat mensen nu allemaal schrijven, zingen en op heel mooie creatieve manieren aan elkaar laten zien. Een wereld die in crisis is, heeft ook heel mooie kanten. Laat ook iets zien, van overlevingsdrang, van door willen gaan, en er zijn altijd mensen, die door blijven gaan, als anderen allang stoppen. En vandaag de dag klappen we voor al deze mensen. En dus ook voor mijn team, mijn mensen. Een groot applaus, voor hen die doorgaan, terwijl anderen verplicht naar huis gaan of moeten gaan. Vanmorgen werd ik wakker, en toen ik de luikjes open deed, zei ik 'ik hoop dat er vandaag een tulp opengaat'. En ik realiseerde me, hoe ik hier geniet van de kleine dingen. Het vogelboekje ligt op tafel. Ik zoek de vogeltjes op, die ik zie vliegen of hoor zingen. Onze wereld wordt de komende tijd heel klein. Je zult als mens veel op jezelf zijn aangewezen, dichtbij jezelf moeten blijven. En hoe fijn is het dan, om te genieten van al die kleine dingen. Van de schoonheid van de natuur. Van die wuivende hand voor het raam. Of dat bloempje, nu nog zonder naam, dat zomaar in je tuin verschenen is. Vanmorgen kreeg ik een mail met foto's van een 'leeg Amsterdam'. En mooi hoe leegte, stilte een schoonheid liet zien, die we lang niet zagen. En dus op deze rustige, stille zaterdag, in een dorp dat nog stiller is, dan het al was, wens ik jullie veel kracht. Vooral voor diegenen die nu alleen zijn, of te maken hebben met eenzaamheid. Doe het goed, en als je behoefte hebt aan een gesprek, of een mail, ik reageer wel, ik zal er zijn. En aan iedereen in de wereld zeg ik....