Levenskunstenaar is 61 jaar geworden!

Ja deze levenskunstenaar is in Corona tijd 61 jaar geworden. Dus geen omhelzingen, zoenen, aanrakingen, maar wel ongelooflijk veel indrukken, woorden, kaarten, verrassingen, bijzondere momenten en zomaar begonnen aan een nieuw levensjaar. Bijzonder vind ik, dat in deze fase van mijn leven, er ook allerlei formele berichten binnenkomen, over opgebouwde pensioenen, lijfrentes en nog meer van dat soort zaken. En de levenskunstenaar in mij, ziet ook hier weer veel perspectief voor nu en straks. Wat een prachtige week ligt er achter me. Een week met heel hard werken bij de USH, veel gesprekken, bomvolle agenda. Een week vol ontmoetingen, onze eerste dag Levenslessen in Levenskunst, samen met Monique. En wat gaaf, om zoveel mensen hier thuis te mogen ontvangen, om de voordeur te mogen openen, mensen welkom te mogen heten in mijn leven. Heel dichtbij mij, daar waar ik nu ook weer ben en zit. Aan de keukentafel, of in de hal, in het atelier of zelfs de tuin. Dit huis, dat voelt als een heerlijke warme jas. En terugdenkend aan 27 augustus, alle reacties nalezend op social media, kan ik niets anders zeggen, dan dat het een heerlijke dag was! En in plaats van feestjes voor mijn verjaardag, was gisteren een dag, waarop we bezoek kregen, in de ochtend en later ook in de avond. Dus eigenlijk werd alles toch zo bijzonder en zo feestelijk. Mensen die elkaar niet kennen, samenbrengen, dat is toch wel een soort van feestje. En het woord, dat nu bij me opkomt is dankbaarheid. Als ik al die prachtige woorden nalees. Als ik denk aan de cadeautjes die hier zijn gebracht door Post.nl of DHL, als ik denk aan al die lieve mensen, die iets zingen voor me. Of als ik denk aan het diner met mijn schoonouders, dan raakt dit me. Dan voel ik mij geliefd, gewaardeerd en vooral gezien als Anita. Ik voel mij soms een einzelgänger in dit leven. Ik voel mij soms alleen, en dit alles zal terug te voeren zijn, op het feit dat mijn ouders er niet meer zijn en ik geen kinderen heb gekregen in dit leven. Ik voel mij soms, een mens met nagenoeg geen familie meer. En dit raakt me. En op momenten zoals er deze week heel veel waren, voel ik mij vooral samen met anderen. Voel ik een liefde, die er is. Dichtbij, en verder weg.

En toen ik gisteren mijn appelboompje aan het planten was, met een enorme glimlach en een hoofd vol herinneringen weer aan de boomgaard vroeger, toen realiseerde ik me, dat ik nieuw leven aan het geven ben, ook aan Nieuw-Vossemeer. Een appelboom, en over een paar jaar zal ik hier in de tuin, mijn appeltje plukken. Ik heb de boom zo geplant, dat ik er makkelijk appels van kan plukken. Ik vind het altijd zo zonde, als ik fruitbomen zie, waar heel veel gevallen fruit onder ligt te rotten. Fijn voor de vlinders en de bijen, maar deze boom, gekregen van vier prachtige mensen, die krijgt een uniek bestaan hier in onze tuin. Mooi die omschrijving over genegenheid geven. Prachtige symboliek. Symboliek was er genoeg, deze week. Met onze groep Levenskunstenaars wandelden wij door dit mooie dorpje, en stapten wij een deur binnen, van de Protestantse kerk. Waar Joke ons ontving, en ons vertelde over de geschiedenis. Prachtig, anders en bijzonder. Ook zo mooi, dat iemand deze moeite neemt om bij ons te zijn, om er voor ons te zijn. Mooi om stil te staan bij wat er allemaal is, hier en zo dichtbij!

Wat mij deze week ook verwonderde is het verhaal achter een mens. Leuk om zoveel bijzondere mensen te mogen ontmoeten, met ieder een prachtig eigen verhaal. Een verhaal vol ervaringen, waar je wel of niet iets mee kunt, maar die je wel met je meedraagt, overal waar je gaat. En krachtig om te zien, hoe een ieder zijn of haar rugzak van het leven draagt. En ouder worden is ook nadenken over je eigen leven. En ik merk bij mijzelf, dat ik niet meer op zoek ben naar grootsheid en meer. Maar dat ik vooral op zoek ben naar rust en balans, naar tijd voor jou en mij, tijd voor vriendschap en dat ik een soort 'herberg' wil zijn, voor mensen in mijn leven. Een plek wil bieden, waar je je hoofd even neer mag leggen, even mag bijkomen, uitrusten. Waar je even kunt zijn, voor je weer verder gaat op weg naar ergens anders. Waar je mee mag eten, waar je natuurlijk een glas levenskunst mag drinken, waar je mag landen. Waar je wonden mogen helen, je hart even mag uitrusten, maar waar je ook kunt dansen en zingen en genieten. En als ik dit mag zijn voor jou, dan is mijn doel behaald in dit leven. Dan ben ik tevreden en gelukkig. En ik voel het ook zo. Ik ben tevreden en gelukkig. Ik kan intens genieten, van de dingen die ik doe. Van jou en mij. Van een diner met mijn schoonouders, in een geweldige ambiance in Den Haag, CP Chez Pierre, zo ontzettend de moeite waard. En natuurlijk is dit zo bijzonder, omdat deze mensen mij het gevoel geven, alsof ik ouders heb, ergens bij hoor, en ik pure liefde voel. Pffft terwijl ik het schrijf, voel ik het weer. Meer dan intens. Wat een mazzel heb ik he...en ik weet nog dat mijn vader vroeger zei 'jij, jij bent voor het geluk geboren'. En heel vaak denk ik 'lieve Pap wat heb jij mij goed gekend..ik voel het ook'. En nu vandaag, nu alles eventjes voorbij lijkt te zijn, zit ik heerlijk met mijn Nespresso, mijn NRC, mijn watertje. En kijk ik naar het veel te hoge, maar helaas natte gras, de regen buiten, en realiseer ik me, dat deze zondag een echte rustdag is en mag zijn. Dat ik mijn wijnkast ga opruimen en ook nog een kast hier in de keuken. Dat ik lekker wat administratie ga doen, wat ga rommelen zomaar. En vooral dat we alle lekkere restjes, dat laatste beetje champagne, of rode wijn, samen soldaat gaan maken. Zomaar even samen, zomaar even niks verder. Dus iedereen, die ergens deze week, mijn leven zo heeft aangeraakt, door hier te zijn, door je cadeau, of door je kaartje, of door je lied via de app, of telefoon, of zomaar doordat je in mijn gedachten er ook bij was, dank je wel. Mijn 61e levensjaar is zo ongelooflijk intens begonnen, onze eerste dag Levenskunst, een beetje geholpen door het mooie weer, is prachtig geweest. Ik voel me een rijk mens, en dompel mij vandaag maar even onder, in al dit moois, ik kruip weg op de bank, met een mooie boek, of blad. Ik zal even heel stil zijn en heel gelukkig...dag, geniet van je zondag! En weet je mijn deur, staat altijd open. Voor jou...