Woorden, indrukken, ontmoetingen en meer....

Woorden, indrukken, ontmoetingen en meer….

Woorden…

En soms dan komen er zomaar van die hele mooi woorden naar je toe. Zo kreeg ik van Annemieke de tekst ‘de kunst van het leven is thuis te zijn alsof men op reis is’ geschreven door Godfried Bomans. En hiermee ben je zomaar weer terug in de tijd. Want deze schrijver, was een van de favoriete schrijvers van mijn moeder. En zomaar over de post een kaartje met daarop ‘lievelingsmens’ van een van mijn vriendinnen. En woorden, ik hou er zo van. Ik hou zoveel van woorden. Ik schrijf zo vaak een zin, een tekst op, om deze met jou te kunnen delen. En dan opeens is er zomaar een moment, dat er geen woorden meer zijn. Het is op lijkt het wel. Ben je dan uitgepraat? Of kies je voor zomaar een moment van stil zijn, ook onderling. Vanmiddag is mijn moment van stil zijn. Alleen thuis, omringd door mijn boeken en tijdschriften. Met Stef Bos op de achtergrond, en soms ook helemaal niks. Stil, stilte, rust en dan overvalt het je. Die oneindige rust. Heerlijk..na dagen keihard werken in de tuin, in de kou soms ook, in de miezerige regen, is er nu eventjes niets. Alleen mijn gedachten, mijn eigen stilte…en al die woorden, die langskomen. Het bijzondere van hier wonen, is die eindeloze stilte die zo gevuld is met prachtige teksten, woorden en opeens denk ik aan de zin ‘ik ben even in het ondertussen…’ deze zin staat ook op mijn website. Prachtig….ik ben even in het ondertussen, eventjes verstopt bijna, met niets anders dan mezelf. Heerlijk.

 Indrukken….

En vandaag, op zaterdag 14 november 2020 na een hele lange lome zaterdagochtend en in het vooruitzicht een ‘uitje’ van zondag op maandag, nog eventjes wat woorden en indrukken toevoegen. Woorden die uitdrukking geven, aan alles wat er nu is. Of niet meer is. Net hoe je naar de dingen wit kijken, voor mij is het glas altijd half vol. En alles in mijn glas is heerlijk, geloof me…ik hou ervan. Ik hou van kijken naar websites waar liefhebbers van mooie wijnen, hun hobby tot hun business hebben gemaakt. Ik hou van wijnpakketten ontvangen, zonder dat ik weet wat er in zit. Juist voor het avontuur. Zo krijg ik ieder kwartaal een doos met 8 flessen, 4 x 2 en daar zitten wijnen bij, die ik zelf nooit zou kiezen, maar nu ga ik proberen hier iets leuks bij te bedenken, zodat het klopt…wijn en spijs combinaties bedenken, vind ik leuk. Zo ga ik vanmiddag mijn wijnkast weer eens in, kijken hoe alles er daar uitziet. En wat voor moois ik heb liggen, om straks in december een heerlijk kerstdiner te maken. Met de mooiste combinaties van wijn en spijs. Ik hoop natuurlijk dat deze kerst weer samen gevierd mag worden, met An’s familie, haar kinderen, haar moeder en Reynaud. Gek hoe mijn blog ook vaak over wijn gaat. Er zijn zoveel thema’s die terugkeren, omdat ze bij me horen, bij mijn leven horen. En daar hoort eten en drinken natuurlijk ook bij. En genieten, intens genieten…ik grinnik, omdat we toen we hier net woonden, af en toe een pakje bij de buren moesten ophalen en toen zei zo’n buurman, toen ik weer aanbelde ‘weer wijn he..?’ en je zag hem denken ‘wat een wijn voor die twee oude dames’ ik lach dan om de uitdrukking van zo’n leuke jongeman, die ons helemaal niet kent.

 Ontmoetingen…

Vanmiddag bij de SPAR hier ontmoette ik een dame uit het dorp. Zij kent verlies, eerst haar man, nu haar broer, kanker…en op dat soort momenten, vind ik het spannend, in mijn leven is veel kanker, nu ook weer bij mijn collega’s, in mijn team zelfs, en kanker is een ziekte die je echt niet kunt vertrouwen. Steeds maar weer, komt die rotziekte terug, of is deze ziekte er zomaar opeens. En dan voel ik weer het verlies, en als je dan moet huilen, in je eentje in Corona tijd, dan doet ziek zijn nog zoveel meer. Als je niet iemand kunt omarmen, dichtbij je kunt houden, dan schuurt het nog pijnlijker dan het normaal al schuurt. Maar geloof me, ook kanker kun je soms overwinnen, met een beetje mazzel, althans zo blijf ik er maar naar kijken…En verder ontmoet ik niet zoveel mensen, buiten mijn werk om. Daar ontmoet ik gelukkig genoeg mensen, ook 1 op 1. Niet meer dan dat. Om van gedachten te wisselen, om bij te praten, om te delen, om samen voor te gaan. Blij dat ik mag werken, ook in deze dagen. Blij dat ik gewoon volgende week weer lekker in de auto mag stappen, op weg naar Hilversum, om mijn bijdrage te leveren aan het succes van de Uitvaartstichting. Aan die mooie club mensen, die alles op alles zet, om ook dat laatste afscheid zo bijzonder te maken. En als klap op de vuurpijl, de premiére volgende week zondag in Amsterdam in Eye van de documentaire ‘Dealing with death’. Vandaag aandacht in de Volkskrant, volgende week aandacht in het blad Uitvaart, en Paul die geïnterviewd wordt voor de radio. Gaaf, de documentaire was een reis, een grote lange bijzondere ontmoeting van allerlei mooie mensen. En volgens mij staat dit nu weer te gebeuren…ik sta er open voor. Ben er trots op, en het meeste zin heb ik in een ‘ontmoeting’ met mijn vader, op het doek, daar in EYE. Daar zal hij zijn. Trots en liefdevol, als altijd…de kaartjes zijn te bestellen, via de website van IDFA. Ik hoor al mensen die het gedaan hebben, ik ben zo benieuwd…naar wat voor avontuur dit weer zal zijn, en tot welke ontmoetingen die weer zal leiden…ik hou je op de hoogte.

 Woorden, slotakkoorden, soms heb ik het gevoel dat ik iets moet afsluiten, en dan valt er opeens een kaartje in de bus met de tekst ‘You are golden’ erop…en die tekst, die sluit zo mooi aan, bij wat Monique en ik, ‘levenskunst’ noemen, het steeds weer zien, van kleine mooie dingen, die je dag net even die mooie glans geven. Een glimlach, een zwaai, een groet, een tekst…’het voelt goed om in de juiste richting verdwaald te zijn…’. En verdwaald zijn, brengt je soms op heel mooie plekjes, zo zijn wij ooit verdwaald en terecht gekomen in Nieuw-Vossemeer en geloof me, ik wil niets anders meer…een mooi weekend gewenst, blijf dichtbij wie je bent, je bent mooi zo!