Zomaar eventjes...

Bijna nacht, Racoon zingt mooie liedjes in mijn stille keuken. Annemarie is in Wassenaar. Ik laat thuis, kortom vol hoofd, vol hart en nu eventjes niks. Genieten van de dingen die er ook zijn. Vandaag zijn mijn mensen gecertificeerd tot ovenist, althans een paar, de anderen waren dit al. En ik, ik zat in de cijfers, tot mijn oren ongekend, ik was zo bezig met het resultaat, het derde kwartaal, en de hieruit voortvloeiende perspectieven voor de komende jaren van de Stichting. Ik verzoop bijna in alles, maar weet je altijd weer kom je er wel bovenop. Morgen nog even verder. En dan, onze avond vol licht, met live muziek een Zuiderhof begraafplaats vol licht, mensen die hoop ik komen en samen zijn, samen praten, samen huilen, samen zijn, samen drinken, samen ....vul maar in. Wat een rijkdom, samen zijn. Ondertussen een mooi glas koele witte wijn aangevuld met water, de stilte van ons mooie huis raakt me aan. Ik hou er zo van... zoals ik van al die mooie dingen hou, die me dagelijks omringen. Rijkdom. Over drie weken ons hondje, Teuntje, die bij ons komt wonen. Komende zaterdag live bij Matthijs gaat door, met schoonouders, in de studio, even simpelweg genieten van muziek, van een mooi gesprek. Zelf volgende week wie weet in Khalid & Sophie op NPO1, ik laat het wel weten. Gek hoe mijn leven in een soort van idioterie soms terecht komt. Hoge pieken, weinig diepe dalen nu eigenlijk en vooral optimaal leven. In een hoog tempo, soms te hoog denk ik dan, maar zo geweldig goed. Soms wil ik even stil staan, terugkijken, even relativeren en als het ware door dit hartje kijken, en een enorme weldadige schoonheid zien, overal, dichtbij, verder weg, maar altijd gevuld vanuit het hart. 

En weet je, ik schrijf er zo vaak over. Ik ben gelukkig. Simpelweg gelukkig. In Hilversum, en hier. Thuis en overal, ik voel me omringd door mooie mensen, gisteren zei iemand tegen me 'he mietje' en vandaag zegt iemand 'he lieverd' en weet je, het is goed. Het is echt goed. Je mag me noemen zoals het je past, en het is goed. Ik geniet van het zijn van een mietje, van een schat, of een lieverd. Van die strenge mevrouw de directeur, tot die dochter van Piet en Ina van Loon, van die vrouw die gek is op rituelen, rouw en verlies. Maar ook die vrouw die zielsveel houdt van genieten, dat glas wijn met jou samen, van zomaar niks, in haar pyjama op de bank zitten en eventjes niks hoeven. 

En deze foto is gemaakt in Halsteren, een soort van toren, een toren met een prachtig uitzicht. Jan en Annie hebben het ons laten zien, geweldig. helemaal omhoog klimmen, mooie liefdevolle teksten lezen, op de traptreden, je kunt hier je eigen houten trede kopen, je eigen liefdeszin plaatsen, romantisch en hiermee draag je bij aan een stukje cultureel erfgoed. Zondag was een dag vol rijkdom met onze Nieuw-Vossemeerse vrienden. We kwamen bij prachtige mensen terecht in een privé bos, in Lepelstraat. Weet je, soms kom je ergens, en dan tel je simpelweg je zegeningen, en ik, ik doe niet anders...althans zo lijkt het. Ik tel continue, mijn kwartaalcijfers, mijn zegeningen, mijn ...vul maar in. Ik tel niet op, ik tel gewoon heel bewust, en realiseer me, dat ik zomaar ergens in dit leven op een goed plekje terecht ben gekomen. Omringd door liefde, mooie mensen, mooie dingen, rake woorden, zinnen, kortom...toen ik boven op die toren stond, en om me heen keek, de omgeving bekeek, een stapje dichtbij de hemel was gekomen, leek het alsof ik een aai over mijn bol kreeg van...ja van wie, van mijn vader, mijn moeder, t maakt niet uit. Ik voelde waardering, stillen waardering en ik was simpelweg dankbaar. Nu ook met Racoon hier in de keuken, getipt door een vriendinnetje, met mijn glaasje wijn, veel te laat naar bed, morgen weer vroeg op, maar hoe fijn...het zomaar zijn...slaap zacht....en ik realiseer me zo, dat waardering, er toe mogen doen, zo fijn is. Simpelweg zo fijn is. Welterusten.