Terwijl het koud en vies en nat weer is, heb ik vanmorgen heerlijk in de tuin gewerkt. Veel blad weggehaald, lekker dode takken weggehaald, wat klaverpollen uit mijn grasveld gestoken, verzakte tegels in het terras weer opgevuld met zand. En ondertussen begon het te regenen en ik, ik ging gewoon door. Lekker met mijn kruiwagen, mijn hark, mijn gereedschap, mijn zak met zand, en verse tuinaarde, kortom ik was eventjes helemaal buiten. En de kou die voelde ik niet. Wat ik zag, was overal bolletjes die boven de grond komen. Gaaf vind ik dat. Een tijd, vol verassingen. Een tijd, waar van alles naar boven komt, en soms word je verrast, door wat je zelf in september in de grond gestopt hebt. Prachtig he...dat nieuwe leven. Maar ook zag ik een grasveld, waar veel klaver en andere rommel in zit. In maart ga ik daar weer mee verder. Zin in nu al.
Ondertussen lees ik een boek van en vooral over Martine Bijl. Een vrouw die indruk op me maakte, door haar keuzes, door haar taalkunst, door haar puurheid. Een beetje netjes om te zien, maar als ik nu haar boek lees, samengesteld door haar man Berend Boudewijn, dan zie je hoe zij een levenskunstenaar is, op het gebied van taal, en volgens mij op veel meer gebieden. Prachtig, en ook tussendoor heb ik het boek gelezen over Amalia, geschreven door Claudia de Breij. Mooi en bijzonder, hoe zo'n jong mens zo wijs is, en zo weet wat haar te wachten kan staan ooit. Maar ook hoe zij haar authenticiteit vasthoudt. Prachtig. En door te lezen over mensen, over bijzondere mensen, sta je stil bij je eigen levenspad. Vrijdag vroeg ik iemand, die ik mag coachen, haar levensreis met hoogte- en dieptepunten in kaart te brengen. Wat heeft je gemaakt tot wie je nu bent en wat wil je meenemen, naar ooit, en wat wil je achterlaten en wat heb je daarvoor nog nodig. Ik heb heel veel achter me gelaten. Ook mooie dingen soms. Afscheid nemen, loslaten en verder gaan. Soms denk ik nog wel eens aan mensen, die ooit in mijn leven waren. En die nu doorleven met iemand anders, die gelukkig zijn, althans dat hoop ik, en die gezond zijn en dat hoop ik bovenal. En dan glimlach ik, om de herinnering en ga ik weer door. In mijn auto, waar ik dagelijks toch wel drie uur in doorbreng, komen deze gedachten langs. Die jongen waar ik verliefd op was, toen ik vijftien ofzo was. Dat meisje, die ik zo leuk vond, maar ik durfde het niet te zeggen toen. Dansen in de Boko, de Venice, oh wat een heerlijke herinneringen. Mijn eerste gay feest, 'oh wat zou mijn moeder hiervan vinden' en nog veel meer mooie dingen komen dan langs. Vrijdagavond kwam het liedje 'Born te be alive' en ik zat keihard te zingen in de auto. Heerlijk, die oude vrolijke muziek. Afgelopen zomer, op mijn verjaardag, met die gekke partybox, dansten we er vrolijk op los, hier in de tuin. En al die heerlijke nummers van vroeger, die kwamen voorbij. En veel mensen werden vrolijk. Ook omdat iedereen het zo gemist heeft, die zomer, die vrolijkheid, dat feest!
En ondertussen ben ik vakanties aan het inplannen, heerlijk. Ik doe eventjes net, alsof alles gewoon door mag en kan gaan. Even leuke dingen bedenken. Een huisje ergens midden in de natuur, van Staatsbosbeheer. Een vakantie naar Santorini en straks in de winter een vakantie naar ons stekje El Gouna. Heerlijk. Genieten, de zon, het water, de warmte op je huid. Ik kan er zo naar verlangen. Gisteren ging ik even onder de zonnebank, en toen voelde ik die warmte weer, en droomde ik dat ik in de Rode Zee aan het zwemmen was. Heerlijk warm, heerlijk dat prachtige blauwe water. Wat ik altijd graag doe, is dromen over een huisje in het buitenland. En daarom kijk ik altijd naar 'Ik vertrek'. En zie ik bijzondere verhalen, waarover ik mij verwonder. Ik zou nooit vertrekken. Ik ga gewoon dood in Nieuw-Vossemeer ooit, over heel veel jaren, want de vrouwelijke tak van de van Loon familie, is oersterk. Ik heb nog een hele oude tante, die wordt 98. Een tante die geen onderdeel meer uitmaakt van mijn leven, maar toch zij leeft nog. En ook mijn oma werd 91. Dus ja, deze van Loon, wordt ook zo'n oude krasse tante. Althans daar ga ik voor. Voorwaarde is volgens mij, dat ik probeer iedere dag minstens één mooi gesprek te hebben, of één leuk iets te doen. En wat dat betreft, is vandaag al een goede dag. En ik geloof zomaar dat dat een medicijn kan zijn, voor een goed leven - doe iedere dag, hoe groot of hoe klein het ook is, één ding, dat je blij maakt. Lees dat boek. Luister naar dat leuke nummer, waar je gelukkig van wordt. Of zoen die vrouw van wie je houdt. Of...vul maar in, het mag nog leuker, het mag stout, ondeugend, spannend zijn, het is van jou toch...
En ook in deze tijd, waar veel dingen niet mogen of kunnen, is levenskunst een houvast. Probeer jezelf dagelijks iets leuks te geven. Ook al is dat lekker liggen op de bank met een dekentje over je heen. De bank, jawel, wij hebben een nieuwe bank gekocht, en de levertijd bedraagt.... ongekend 22 weken. Niets bijzonders hoor een prachtige groene bank, een L-vorm 1.80 meter bij 3.96 meter. Een stevige bank, goed voor dit oude lijf. Iets minder groot dan wat er nu staat. En over 22 weken is Teuntje nog keuriger dan hij nu is, dus dat komt gewoon goed. Als we terug komen uit Santorini, dan is er zomaar een nieuwe bank. Komen nog nieuwe gordijnen bij. En dan ziet het er hier weer heel netjes uit. Leuk...en daarbij komt mijn droomstoel. Een stoel die ik al jaren op mijn verlanglijstje heb staan. Een geweldige stoel om te liggen, om dat boek te lezen. En die stoel komt al eerder. Die zetten we gewoon dan even in het atelier, dan kunnen we daar al heerlijk liggen en lezen.
Tja, dus dit weekend zijn er al zoveel mooie dingen gebeurd, en dat realiseer ik me nu, dat het gewoon een heel mooi weekend is. Een weekend samen, stil en rustig. Straks even gezellig naar de verjaardag van onze buurvrouw, een borrel drinken, en dan ben ik weer helemaal klaar voor Hilversum. Het lijkt alsof ik van de volledige rust, zomaar de wereld van de drukte en de hectiek in stap. Veel overlijdens nog steeds, gisteren een mooi verhaal in de Gooi & Eemlander, dankzij een collega, die ons genoemd heeft als een organisatie, die prachtige dienstverlening biedt in deze bijzonder drukke tijden. Mooi verhaal, met mooie foto's van onze locaties. En als ik dan in de auto stap morgenochtend, dan lijkt het alsof ik een andere wereld in stap. Gek hoe dat werkt en voelt. En geloof me, als het ooit zover is, dan is het goed. Deze wereld hier, onder de prachtige uitgelichte kerktoren, bevalt me erg goed. De omgeving, het water, de kleine strandjes, daar waar Zeeland ons Brabant kust, is het fijn om te zijn.
Hier tik ik die hoge leeftijd wel aan. Als levenskunstenaar, als Anita van Loon, als vrouw van Annemarie, als eigenaar van die 'mooie oude dame' uit 1795, en dan spreken ze hier in het dorp straks over die twee oude dames in dat hele oude huis in de Achterstraat. Zou toch mooi zijn he...ik teken er nu alvast voor. En ik hoop dat jij dan een keer de tuin inloopt, lekker aanschuift, een omhelzing geeft want dat mag dan weer, en dan schenk ik je een glas wijn in en dan proosten we op het leven. Proost op jou en mij, op je gezondheid, op de vriendschap, op....proost!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten