Hé mam ik doe het ook....

 

 

Gisteren realiseerde ik me, toen ik over de begraafplaats liep, dat ik weer in iets op mijn moeder lijk. 'Hé mam ik doe het ook, kastanjes oprapen en in mijn jaszak stoppen'. Zo fijn, zo'n mooie glimmende lekker aanvoelende kastanje in de palm van je hand, en als je dan door het bos loopt of hier door de polder met Teun, dan voel ik die kastanje. Een fijn gevoel, rustgevend bijna... Toen mijn moeder overleed vond ik in heel veel jaszakken van haar kastanjes, ook had ze veel mooie stenen, mooi gepolijst, mooi glad en toen ik een sollicitatiegesprek had in Hilversum, op de begraafplaats Zuiderhof, toen stapte ik uit de auto en lag daar een prachtige glanzende ronde steen, kristal. En nog steeds ligt die steen in mijn auto, alsof het een beschermsteen is. Alsof deze steen me iets biedt, een vorm van rust en veiligheid. En soms als ik in de file sta, dan raak ik deze steen even aan. En dit zijn de momenten in mijn leven, waarop ik denk 'hé mam ik doe het ook zoals jij het altijd deed'. Een moment van trots. Want natuurlijk vraag je jezelf af, als kind, 'hoe zou mijn moeder nu naar mij kijken, naar wat ik doe in mijn leven en hoe ik de dingen doe'. Gek, hoe je zoekt naar goedkeuring of waardering soms. En geloof me ik krijg waardering genoeg, ik krijg voldoende lieve en goede aandacht van mooie mensen in mijn leven. Verder weg en dichterbij. Maar eigenlijk ben ik soms in de essentie heel klein, en zou ik zo graag nog even, die aai over mijn bol krijgen van mijn moeder. Of die lieve omhelzing van mijn vader. En tja...als je dan gewoon 63 bent geworden, dan is dit iets, wat niet meer kan en zal gebeuren. Simpelweg, omdat zij er niet meer zijn. En dit soort momenten duren maar heel even. Dan herpak ik mezelf weer, voel ik aan mijn kastanje en kan ik met een glimlach weer doorgaan. Want al die herinneringen, die mooie kleine gedachten doen me beseffen, hoe mooi mijn waarden zijn, hoe stevig mijn basis is.

Zo dadelijk lekker lunchen met mijn schoonouders, een verlaat cadeau voor de verjaardag van mijn schoonmoeder, wauw we gaan naar Wouw. Zin in, een kastanje in mijn zak, zo ben ik nooit alleen...fijne dag...