Rosanne vindt het ook een beetje eng...al die visite die komt. Zo stond gisterenochtend Jan Knipmeyer voor de deur. En Rosanne had al vaak de telefoon aangenomen en dan was het Jan Knipmeyer, dus Jan was voor iedereen in het gezin hier al een bekende naam, echter niemand had Jan in levende lijve gezien. Dus Rosanne zat bij me op het bed ergens gisteren en toen zei ze 'ik had gedacht dat Jan Knipmeyer in het echt er heel anders uit zou zien'. Maar toen Jan er was, liet Rosanne zich niet zien, vond ze eng...maar ze heeft dus wel naar Jan gekeken, terwijl hij met Annemarie en mij in de keuken zat te praten.
Was trouwens weer zo'n moment, waarop je terug gaat in de tijd, de tijd van unit 4, voor de ADP'ers onder ons. De tijd vanaf 1997...dat was ook een hele mooie tijd. Nog veel contacten van mij met ADP'ers stammen uit die tijd...en Jan is gelukkig nu weer mijn collega, bij Arinso, we hebben dagelijks met elkaar te maken. Heerlijk...dank je wel Jan.
Dikke zoen
Aniet
8 opmerkingen:
Lieve Anita, Annemarie, Rosanne en Florine
Vanochtend draaide de muziek van Il Divo bij ons thuis - ik vond dit zo mooi klinken bij jullie thuis. Ik moet zo aan jullie denken. Wees sterk voor elkaar. Opgeven is geen optie voor jullie want jullie moeten nog zoveel mooie momenten met elkaar delen.
Geniet vandaag van jullie dag samen.
Morgen zal ik jullie in mijn gedachten stevig vasthouden.
Sarah x
Dikke zoen van Rene & Zoe
Lieve Aniet en Annemarie,
Wat is het fijn om bij jullie te zijn. Jullie zijn mooi samen. En zo enorm samen, het is gewoon voelbaar.
dikke kus, Kirsten
Voor 4 dappere vrouwen,
een gedichtje om jullie te troosten!!!
Troostvogel
Wanneer je soms iets naars beleeft
Je niet mag uitgaan door de regen
Of slaande ruzie hebt gekregen
Met iemand waar je veel om geeft
Als speelgoed door een mankement
Niet meer zo leuk is als tevoren
Je euro ergens is verloren
Kortom, als je verdrietig bent
Dan komt de vogel met een lied
Je hoort hem, maar je ziet hem niet
En als hij voor je heeft gezongen
Dan vliegt hij weg met jouw verdriet
Zolang er kinderen bestaan
Is hij ze komen troosten
In Doesburg of in ’t Verre Oosten
Of waar hij ook naar toe moest gaan
De vogel is in al die tijd
Nog nooit beschreven of geschilderd
Of hij beeldschoon is of erg verwilderd?
Daarover heerst onzekerheid
In elk geval, hij meent het goed
Hoewel door alles wat hij doet
Je kans hebt dat je noodgedwongen
Een tijdje op hem wachten moet
Dan komt de vogel met een lied
Je hoort hem, maar je ziet hem niet
En als hij voor je heeft gezongen
Dan vliegt hij weg met jouw verdriet.
Lieve vriendin,
Je bent een kanjer, maar dat wist je al!!Je bent erg in mijn gedachte en naast de kaars voor mijn lieverd, brandt er nu ook een voor jou! Blijf strijdbaar!!!Ik maak een afspraak met Annemarie en kom snel naar je toe.
Een omhelzing
Marion
lieve anita en annemarie,
Jullie zijn de afgelopen weken elke dag in onze gedachten. Ik wil je graag even vasthouden en dat mooie glas wijn met z'n vieren delen. Schikt dat woensdagavond? Laat het even weten en sterkte morgen. We zullen een kaarsje voor jullie opsteken.
Kus,
Leo en Eveline
Lieve Anita,
Helaas is het me niet gelukt je telefonisch te spreken de lijn is constant bezet. Lieve Anita, Annemarie en de kinderen, wij wensen jullie morgen (in het bijzonder Anita) heel veel sterkte, wij zijn in gedachten bij jullie.
Dikke knuffels van Wilma en Hans
lieve Aniet en annemarie en meiden,
Voor morgen willen we jullie heel veel sterkte wensen,en kracht jullie zijn in onze gedachten.
Knuffel
Erik Leonie en Jordy Kreeft
Hoi Aniet ik hoorde het nieuws van Ron en schrok me rot dat je zo ziek bent. Ik moet nog vaak aan je denken aan die eerste jaren dat je me door ADP heen hebt geloods en de geinige momenten die we hebben gehad bij je thuis, met kano's die niet om kunnen slaan, ik heb nog nooit zo snel in het water gelegen. Maar vooral ook je warme persoonlijkheid heeft mij altijd goed gedaan, even die aanraking van,fijn dat jij er ook bent. Ik weet dat je weer beter wordt daarom wens ik je heel veel liefs en sterkte toe voor jou en je gezin.
Veel liefs Rien
Gisteren van Els het bar-slechte nieuws over je lymphoma voor het eerst gehoord en vandaag de blog ontvangen. Stil luisterde ik naar haar triest verhaal over wat jij allemaal te verduren hebt en te wachten staat.
Beelden en flarden van ons gezellig dineetje bij jullie in Voorschoten dit jaar Februarie dreven boven: Met heerlijke eten dat Annemarie ons voorschotelde, de kinderen,de poes, de kunstwerken aan de muur, jouw wat verlate binnenkomst en enthousiast openen van een fles chanpagne uit Frankrijk gehaald, leuke verhalen, de gezellige keuken met die heerlijke lange tafel, veel lachen en gezellig praten, al met al het geluk straalde van jullie af. Later in de auto waren we het daar allemaal roerend over eens!
Nu meer dan twee uur later, je blog lezend werd ik getroffen door je enorme eerlijkheid, je openheid, je liefde voor Annemarie en de kinderen, eindelijk een "thuis" hebbend, en hoe je ons allemaal laat zien dat leven een kunst is, zelfs in de meest erge tijden. Jij hebt samen met Annemarie een wereld gecreeerd waar vrienden en familie welkom zijn, de kinderen zich thuis voelen en jullie plannen voor de toekomst maken.Mooier kan het niet en jouw realisatie laat iedereen zien dat liefde, blijheid, een goed gesprek of een goed glas wijn zo de moeite waard is om gewaardeerd te worden.
Zelf heb ik ook geleerd na een zware operatie dat het leven goud waard is en dat vrienden en familie meer betekenen dan de spulletjes die we vergaren. Levend van moment tot moment, schoonheid zien en ervaren in je directe omgeving, in de natuur en er ook van durven genieten!
Jouw en jullie toekomst is een ongelooflijke zweare uitdaging en ik weet dat je alles op alles zal zetten om de kanker het onderspit te laten delven.
De uitslag van dat gevecht ligt in de toekomst en we weten dat je het alle kracht zult geven die je hebt.
Doch ik was zo getroffen door je opmerkingen over de kleine dingen die je zo heerlijk vond: de zon, zonlicht, Annemarie, de kinderen, lekker in de tuin en hoe die momenten zo intens zijn, zo mooi. Velen van ons lopen daar aan voorbij, te druk om stil te staan.
Het is de weg die we inslaan in het leven, de weg die we soms tegenstribbelend of vechtend moeten gaan en waar we ondanks alles genieten van schoonheid en liefde om ons heen. Jij beschrijft een kwaliteit van leven, de kunst van leven, niet een eind resultaat dat we niet kennen.
Je blog is zo eerlijk, open over je ziekte en je gevecht met kanker, je liefde, je ondraaglijke pijn die je verduren moet dat het een eer is om je gedachten en gevoelens te lezen, het is een intieme blik in je gevecht met kanker doch ook een ode aan liefde.
Je deelt met ons je lief en leed in een ontwapenende manier en laat ons zien dat blij zijn met de zon, blij zijn iemand bezig te zien waar je van houdt,blij bent als je een uurtje kan slapen zonder pijn te voelen. Je laat ons een dankbaarheid zien en de zorgen die je maakt over Annemarie in het geval.
Bang zijn, paniek voelen voor de onzekere toekomst, onmeetbare pijn doorstaan dag na dag, je zult ovrspoeld worden door alle emoties doch je laat al zien dat je weet wat je hebt, waar je moet doen en dat je het gevecht aangaat.
Meisje, het is laat in de USA en ik wilde je schrijven voor je wakker werd. denkend aan jou, aan jullie voel ik warmte, moed, liefde, trouw
en die kwalitieten zullen je ten alle tijd steunen en helpen waar je ok bent. je bent erg gelukkig en niets kan dat vermiinderen, integendeel je voelt het intenser dan je het ooit gevoeld hebt en je blog deelt dat met iedereen die dat leest. Dank je Anita, het is een gave om zo te schrijven en ik wens jou en Annemarie alle kracht toe om dit gevecht aan te gaan. Ook de kinderen gaan door een enorme onzekerheid en angst heen doch weten zich omringt door liefde en zal ook hen de kracht geven naast en bij julle te staan.
Ik zal je regelmatig schrijven en wil je een boekje geven :Tuesdays with Morrie, ik denk dat het vertaald is en zal het je sturen. Het is een klein boek dat een persoon laat zien die ook voor een gevecht staat en de kunst van het leven begrijt om alles aan te kunnen. Jouw blog deed me aan die Morrie denken. Houd je taai en Proost met het leven. Liefs Nicolien
Een reactie posten