Wat is de wereld van de uitvaart toch interessant! Zijn het niet de mensen, dan zit het hem wel in de technieken, want zo lees ik vanmorgen in de krant, straks kun je ook kiezen of je je lichaam wilt laten oplossen in een soort watertank met een vloeistof, resomeren genaamd. Of wil je je lichaam later 10 uur lang laten bevriezen totdat het verwordt tot een hoopje stof, wat je net als een crematie kunt verstrooien, cryomeren? En wat betekent dit voor een uitvaartcentrum? Bijzonder, krijgen we ergens tanks te staan, met vloeistof erin, en wat betekent dit voor de opleiding van mijn personeel. Ik vind het allemaal wel weer interessant, maar kies geloof ik zelf wel voor cremeren, zakelijk gezien ook nog wat goedkoper, en ik merk nu bijvoorbeeld aan mijzelf hoe weinig ik naar het graf van mijn moeder ga. Want herdenken, of aan iemand denken, dat doe je met je hart, je hoofd en dat kun je overal doen. Ik vind met name die as-sieraden die er nu zijn, wel heel mooi en intens. Een hanger, een ring, een briljant, waar je de as van de nabestaanden in kunt bewaren..mooi en klein, heel dichtbij...
Wat een begin he...zo vroeg in de ochtend? Ik was te vroeg wakker, doordat ik normaliter al om twintig voor zes op sta voor Yarden. Maar vandaag heb ik een lekker daje, ik begin bij MoneYou in Amsterdam en ga dan pas om 7 uur de deur uit. Maar ons ochtendritueel is hier heel strak,ik begin, dan Floor om kwart over 6, dan Annemarie en dan Roos. Want om half acht zijn 'de mannen' hier, voor de schutting, de heg, de bomen en voor de zolder...wat een bende zeg! En 'de mannen'ken ik niet eens, want Annemarie handelt dit allemaal af...kun je nagaan. Ik maak er niets van mee...ik ben vroeg weg en over het algemeen laat thuis. Vandaag is wat relaxter...vandaag ben ik vanochtend bij MoneYou en vanmiddag drie uurtjes bij Marijke Lingsma thuis. Heerlijk...en dan even langs kantoor en niks...zomaar eens even niks...
En nu, een nespresso. Gisteren weer telefonisch contact met mijn vader gehad...bijzonder zo'n gesprek. Soms legt hij de hoorn zomaar neer, omdat hij niet lekker zit en dan komt hij weer terug, geeuwend en al...maar ik ben zo blij, met dit hele kleine stukje van hem...zijn zucht, voordat hij opeens met veel volume zegt 'dag mijn lieve kind met je vader'.....
Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten