Schilderij, medium, en ziekenhuiscontrole

Goedemorgen, op deze lekkere dinsdagochtend, na een hele lange nacht (vanaf half negen tot nu, met een korte onderbreking rond drie uur omdat ik klaarwakker was en van alles bedacht voor Yarden)zit ik zomaar nog aan de keukentafel. Een kopje nespresso, want zo dadelijk ga ik naar het LUMC, voor controle. Gisterenochtend was ik al lang in Haarlem rondom dit tijdstip, met mijn schilderij. Annemarie heeft werkelijk een prachtig schilderij gemaakt van mij...een schilderij van een serieus kijkende Anita. De reacties erop zijn overweldigend...en ik ben trots. Altijd al, wilde ik dat er een schilderij van mijn kop gemaakt zou worden. Maar nooit vond ik het beeld ok, ik hou niet zo goed op foto's. Kijk meestal een beetje appelig, of sullig soms zelf. En deze foto vind ik zelf heel mooi en het schilderij is echt geweldig. Kijk zelf maar...
Een afspraak met een medium, deze dame doet al veel voor Yarden en wil dit ook in mijn regio gaan doen. Zij kan iets met foto's...van levenden en overledenen...leuk vind ik dit soort dingen. Een soort nieuwsgierigheid, die me terug doet gaan naar mijn verleden. Toen ik zo rond de 25 was, bezocht ik af en toe een medium. En telkens weer kreeg ik de vraag 'wat kom jij doen' en telkens weer gaf dit medium aan, dat ik het zelf al wist of gezien had. Testje voor deze mevrouw...ik ben benieuwd, nuchter en benieuwd. Zo dadelijk even een checkup in het ziekenhuis, altijd toch, dat merkte ik gisteren maar weer, even spannend. Gisteren had ik het er met iemand over en toen pas voelde ik dat ik soms wel bang ben. Bang voor...ja voor wat, voor 50% kans op terugkeer. Gek is dat, terwijl mijn lijf sterk voelt en sterk is. Ik me goed voel...maar meer omdat ik eigenlijk nu zo heerlijk aan het leven ben. En ik zo geniet, van mijn werk, van de liefde, van het leven, van mooie contacten en hele intense gesprekken, en weet je, ik denk dat ik dit ook nog heb als ik 80 ben, want ook dan wil ik nog niet vertrekken hier. Maar nu zeker nog niet. Maar op dit soort momenten, denk ik ook altijd wel aan ma van Loon, voor haar kwam 4 x die rotziekte terug...tja, en soms lijk ik wel op haar en daar zit simpelweg die angst. Op 8 maart is hier het Voorschotense boekenbal en ik krijg een interview in de krant hierover, leuk he...lijkt me wel weer wat. Eens goed nadenken wat dan mijn boodschap is of zal zijn. Hangt ook van het gesprek af...
Lieve mensen, in een roerige tijd op het werk, merk ik dat er veel energie verspeeld wordt, door onduidelijke communicatie, door ruis op de lijn. In mijn trainingen heb ik het hier over, maar in mijn leven, zie ik dit teveel gebeuren. Jammer is dat...en zo niet nodig!Geniet van deze dag. Anita