Zo en daar ben ik weer. Na een, voor mijn doen, lange tijd van afwezigheid. Na een weekje De Haan, aan de Belgische kust, met de twee dochters van Annemarie en hun vriendinnen. Met pubers, en puberachtige zaken, met een verloren en teruggevonden portemonnee en alle hierbij behorende toestanden, met mailtjes van Yarden en mensen die ontslag nemen, kortom een week met hindernissen, met zon en regen, maar ook met mooie momenten.....Want wat denk je van Knokke en een fles Sancerre in de zon, wat denk je van een goddelijk mooie wijnwinkel...met Ice champagne, wat denk je van Blankenberge en zonnen op het strand in De Haan. Bowlen en eendjes voeren, zomaar samen genieten, of fietsen naar Oostende...kortom een week is te kort om los te komen van alles. Een week met vier jonge dames om je heen is ook wel inspirerend, en hoe zorg je ervoor dat iedereen het naar haar zin heeft...dat is eigenlijk management in optima forma. Nu weer thuis en gisteren en vandaag bij mijn Papa geweest. Als ik op vakantie ben, dan mis ik mensen ook weer en in het bijzonder wel mijn vader, ik mis hem echt. Genieten van het 'zomaar samen zijn met hem' maakt dat alles weer relativerend werkt en dat ik me realiseer wat een gelukkig mens ik ben. Nu weer opdrachten, scripties nakijken, coachgesprekken, mail van Yarden en stof tot nadenken. Hoe geef je al die aspecten voldoende aandacht. En ondertussen heeft de storm huis gehouden, is onze Catalpa aardig geknakt door de storm, en is het water te veel voor de boeren, zo heeft mijn vader me vandaag maar weer verteld...86 mm in de regenmeter, en soms wel 52 in een week...te nat. En de prijs van de uien is maar 8cent per kg, ja ook in de Samaritaan leer ik nog, dat moge duidelijk zijn. Mijn papa is en blijft een boer. En soms kan hij zomaar midden in een gesprek zeggen 'zo Aniet dat is een mooie...' en ik ben er dan zeker van, dat er een prachtige mercedes langs rijdt, want die liefde, die heb ik van hem. Annemarie en ik, wij genieten van onze nespresso, en gaan vandaag vroeg naar bed. Vannacht eenmaal weer thuis, heb ik een halve nacht wakker gelegen, denkend over de komende weken. Wat doe ik nu, Arie is voor bijna vier weken op vakantie, Els gaat en dat heeft zij echt verdiend, voor 2,5 week naar Zwitserland en Pa dan...hoe ga ik dat dan oplossen, als ik zelf nog een weekje ofzo naar Griekenland zou willen, gewoonweg om te slapen in de zon, een kleurtje op mijn toet te krijgen...ik heb er zoveel behoefte aan. Even samen met Annemarie weg....hier wat sfeerimpressies van ons weekje aan de Belgische Kust. Een fijn weekend, ondanks de regen, gewoon zomaar genieten...liefs, Anita
Ps. ik ben altijd weer zo blij als ik thuis ben...heerlijk!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten