Een weekje vol reflectie....

Mijn prachtige beeld gekregen van Annemarie
En al twee keer ben ik mijn tekst kwijtgeraakt. Ik wil te snel of ik kan het niet meer....glimlach! Deze week in mijn bed, was een weekje vol reflectie. Nadenkend over de Leergang die steeds mooier wordt, over mijn budget bij Yarden voor 2012. Over de waardering die ik voel vanuit mijn directie en sommige collega's. Over mijn vriendschappen, mijn liefde, mijn gezin, over Annemarie..die bijna net zo ziek is, als ik ben en toch maar doorgaat. Over haar aanwezigheid op de Nationale Kunstjaarbeurs in het World Fashion Centre/Beursplaza deze zondag, waarbij een van haar schilderijen op de poster en het entreebewijs staat. En hoe trots ik daarop ben...maar ook denk ik aan Freek. Freek is een boom van een vent, een vriend van mijn vader, ik schat in zo'n 45 jaar. Eigenaar van het bedrijf wat mijn vaders' verzorgingstehuis de Samaritaan aan het slopen is. Freek is een kerel, die mijn vader voorheen mee 'uit' nam, voor een ritje in zijn supersnelle mercedes, of voor een tocht op een boot van de reddingsbrigade. En mijn vader genoot en had dan prachtige trotse verhalen over zijn ervaringen met Freek. En Freek is potverdomme ziek, ook gepakt door die rotkanker. Net als Jan, mijn vaders' andere vriend. Hoe bizar is het niet, dat dit soort prachtige mensen, zo aangepakt worden in dit leven. Wat is hier toch de bedoeling van? Het zijn mensen die zo mooi betekenis geven aan ons leven. Die een voorbeeld zijn voor ons, en anderen. Waarom nu juist deze mensen...ik begrijp het niet. Volgens Viktor Frankl is 'de levenstaak van ieder mens even uniek' en soms twijfel ik hieraan, want soms denk ik dat er mensen zijn, die hun levenstaak net wat serieuzer nemen dan een ander, juist door er te zijn voor die ander...en deze Freek is ook zo'n vent. Ik moet even denken aan het stukje tekst van De Dijk, over leven, want in ieder van ons schuilt een drang naar leven...
Leef vol, leef vrij
Leef in het totaal
Leef lang, leef wild
Leef met allemaal
Leef alles wat je leven kan
en hou je hart erbij...

Prachtig, ik duim voor dit leven, voor Freek, voor Jan, voor al die mensen die het zo nodig hebben. En ik, ik moest even uitrusten denk ik, omdat ik iets te lang, te laat, te wild geleefd heb wellicht, maar ik leef weer verder. Ik rust nog even uit, ben trots op alles in mijn leven....liefs, Anita