Ontbijten met vijf vrouwen vorige week zondag

En straks gaan we zomaar ontbijten met vijf vrouwen. Vannacht is er een vriendinnetje hier blijven slapen, leuk vind ik dat...doet me denken aan mijn jeugd, waar altijd mensen mochten blijven logeren. En hoe gezellig het ontbijt dan was...samenzijn en delen. Een basisvoorwaarde in mijn leven, altijd geweest en altijd zal dit zo zijn...want samen ben je rijker, dan alleen...en zoals Tutu zei 'een mens is meer mens door andere mensen'. Vandaag een dagje met mijn nieuwe schoenen en nieuwe trui aan. Zwart, met mijn lievelingsspijkerbroek. Hoe simpel kan het leven zijn...ook dat doet me weer denken aan vroeger, ik wilde zo graag mooie schoenen, maar ik was dat volgens mijn moeder niet waard, want ik ging er net zo makkelijk mee slootje springen. Dus had ik door-de-weekse schoenen en zondagse-schoenen, en die laatste waren precies hetzelfde als die door-de-weekse, alleen netter. Niet afgetrapt, niet kaal, niet vies. Nooit heb ik me gerealiseerd, watvoor ingewikkelde vraagstukken er steeds weer zijn voor ouders, en nu als bonus-moeder glimlach ik als ik denk aan deze herinneringen. En ik merk hierdoor dat ik ouder word, gisteren zei tante Anita tegen me 'pas als je de 50 gepasseerd bent, ga je terugdenken aan vroeger'. En dat klopt wel, want tot dat moment leefde ik er gewoon lekker op los en nu merk ik, dat ik steeds meer denk aan mijn moeder, mijn ouders, mijn jeugd. Leuk...mooi en dankbaar denk ik hieraan terug. Maar ook merk ik, dat ik leef van dag naar dag, vooruit kijkend naar al wat komen gaat. Loslaten, en weer verdergaan en graag met andere mensen dichtbij me. Want die meneer Tutu heeft gelijk je bent meer mens, door andere mensen. Mooie rustige muziek hoor ik nu, een kopje nespresso, de rust is terug...heerlijk! Een fijne zondag, Anita