Zo, en hier ben ik weer. Een paar dagen niets van mij gehoord...na een geweldig diner, met prachtige wijnen op zondagmiddag, voor prachtige mensen, was ik zomaar uit de lucht. Rust, afstand nemen, loslaten en samenzijn met Annemarie. En het was meer dan heerlijk...de beelden spreken voor zich. En vandaag op weg naar Papa, naar Flakkee, naar mijn roots. Een mooie middag, met de familie Klootwijk, de bakkers die regelmatig in de Samaritaan zijn en waar wij mooie zaterdagmiddagen met elkaar doorbrengen. Met Bep, en haar man Leo, een echtpaar, waarvan de vrouw door MS niet meer thuis kan wonen, verdrietig...intens, en hij bezoekt haar dagelijks. Mijn vader genietend van zijn glas witte wijn, met gevulde speculaas van de bakker zelf...bakker Klootwijk natuurlijk. Mijn vader die zit te smikkelen en bonbons uitdeelt aan iedereen. Mijn vader, die zomaar stil naast me zit, en gelukkig is...daarna naar tante Anita en oom De, mijn tante van 87, die een staaroperatie heeft gehad en verzorgd wordt door haar man. Een gesprek over ouder worden en de beperkingen die daarbij horen. Een gesprek over het leven, over Freek, en zijn prachtige artikel in Trouw, wat een mooi mens. Direct vanuit de auto Lia gebeld...weet je, vanuit verbinding ben je soms met mensen samen, en die band is sterker dan woorden kunnen uitdrukken. Zielsniveau...heet dat zo? Ja zo heet dat...wat een rijkdom. Ondertussen mijn agenda bekijken en kijken waar ik de rust kan behouden, om door te kunnen gaan met alles wat mogelijk is, maar wel met meer respect voor mijn lijf. Want dat lichaam van mij is oud geworden, moe, vermoeid...en ik wil er beter voor zorgen. Dus ga ik een afspraak maken met de huisarts, om te kijken hoe ik het beter kan doen, dan ik het nu doe. Klaar om weer te gaan werken, bij Yarden, bij de Politie, bij...de Inspectie van Onderwijs, jawel...er gaat veel gebeuren. Bij OCW, bij Tender, kortom prachtige opdrachten liggen in het verschiet. En ik heb er zin in, maar wel gepast...en net zoveel zin heb ik, om Cluster West op een prachtige manier op de kaart te zetten. Vanuit zorgvuldigheid en rust...stap voor stap. Gefaseerd, gedegen, grondig. Met de juiste mensen aan boord...en terwijl ik dit schrijf, denk ik aan het artikel over Freek in Trouw. Waarin hij schrijft dat hij voorin de bus of de trein zit. En de trein rijdt door, en je kunt mee doen in die trein, op weg naar succes, of niet...dat mag ook. En ik, ik doe mee...geloof me. De rust heeft me goed gedaan. De uitnodigingen voor recepties, borrels komen binnen en ook daar heb ik zin in. Netwerken, praten, ontmoeten....ik ga een uitvaartonderneemster coachen. Geweldig toch...het beste van twee werelden...uitvaarten en coachen. Top....een training erbij, en klaar zijn we....liefs, fijne zondag...Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten