Met woeste haren in het zonnetje...

En zomaar op deze mooie zondag zit ik met nog woeste haren in het zonnetje in mijn werkkamertje. Allerlei administratieve dingen gedaan, lekker gewerkt even, wat mails verstuurd en nu zomaar eventjes tijd om te schrijven. En teksten te delen met jullie...heerlijk.  Een weekend kan soms zomaar ontzettend genieten zijn, door eventjes niet te hoeven. Ik merk als wij zo'n zondag hebben, dat me dit zoveel rust brengt. Rust over alles wat komen gaat...wat voor me ligt. En vandaag is zo'n dag, zonder telefoon, zonder gedoe...de zon op de ramen, de nespresso in mijn kopje...heerlijk, echt heerlijk. Toon Hermans zegt - omdat er liefde is, bestaat er geen voorbij. In alle eeuwigheid ben jij .....hoe mooi als je zo kunt schrijven zeg. Deze man, heeft zulke eenvoudige simpele woorden, maar ze zijn zo raak. Dat is wat ik graag zou willen...een boek schrijven, vanuit de eenvoud, en dan gevisualiseerd door Annemarie en haar kunst. Lijkt me prachtig...komt er echt ooit van. Ik ben ervan overtuigd...een boek met prachtige teksten, verhalen en schilderijen, een coproductie van Annemarie en mij. Mooie ambitie toch en geloof me, we gaan het waarmaken. Als jullie de kunst van Annemarie willen zien, we gaan een expositie openen in januari a.s. in het Crematorium van Yarden aan de Vergierdeweg te Haarlem. Prachtig, basis, abstract en vooral bijzonder....Lieve mensen, geniet van deze mooie dag. Te mooi om zomaar voorbij te laten gaan. Liefs, Anita