Dag allemaal, het heeft even geduurd, maar dit was een volle en vooral drukke week. Een week die eindigde met een management dag eerst in het Tropenmuseum in Amsterdam en aansluitend met een soort wandeltocht met GPS en opdrachten door Amsterdam. Leuk, interessant en vooral goed voor de verbinding onder elkaar. Want deze dag staat in het thema van verbinding. Want een MT moet juist in deze tijd vanuit verbinding met elkaar werken. Dus het begon met de opdracht dat jij iets zou vertellen aan de hand van een voorwerp wat voor jou belangrijk is, waardoor je iets meer van jezelf zou laten zien. Zonder me hiervan bewust te zijn, was het thema van de dag ruimte, loslaten en elkaar de ruimte geven. En dit gebeurde, doordat een en ander door Carla, Corine en mijzelf niet zo strak geregisseerd werd en ook niet zo strak georganiseerd werd. Heerlijk...en dan zien wat dit doet met de ander. Dus improviseren hoorde daar ook bij. Effect van deze prachtige lange, vermoeiende dag was voor mij wel, dat ik toen ik eenmaal thuiskwam, letterlijk in elkaar klapte, van vermoeidheid..dus de Voice maakte ik op afstand mee. Ik viel in slaap, hoorde Barbara en nog een paar van die geweldige dames, en realiseerde me dat hier wel een van de toekomstige Voice winnaressen op het podium stond. Geweldig wat een stemmen, maar ik, ik knikkebolde in mijn stoel en viel regelmatig in slaap. Moe, moe en nog eens moe...en toen ik mijn bed zag was ik verdwenen tot een uur of zeven. Als een blokje...en daarna nog doorslapen totdat Annemarie om half tien een kopje koffie bracht..en nu, na een businesscase te hebben beoordeeld, ga ik zo onder de douche, boodschapjes doen en op weg naar mijn papa...het weekend is begonnen. En hoe...met een boekje van Toon Hermans bij de krant. En Toon Hermans is de man waar mijn moeder zo van hield. Zelfs op haar begrafenis hebben we gewerkt met zijn teksten, ook op haar rouwkaart, de o zo bekende tekst - sterven doe je niet ineens, maar iedere keer een beetje... en nu wil ik twee van zijn geweldige gedichten met jullie delen. Zomaar uit liefde, uit liefde voor dit woord :
Glimlach
Ik kwam een glimlach tegen,
die had iets van een lied,
en even dacht ik, mensen zijn
alleen....en toch ook niet.
Zonder woorden
Kruip wat dichter bij elkaar,
geef elkaar een pakkerd
als opeens van binnen uit
de liefde volop flakkert
en vin je niet de woorden om
haar alles uit te leggen
geen nood, het lijf kan af en toe
de mooiste zinnen zeggen.
Toon Hermans (ja..hij schreef en vin je niet...mooi he)
Overgave
Als je 't een of 't ander kwelt, ga niet zitten zeuren, speel ook niet de grote helde, maar laat 't gewoon gebeuren.
Fijn weekend, liefs, ik ga vooral uitrusten.
Oh ja...nog even in de week van 3 december, gaat die galblaas eruit, ik heb een oproep gehad. Galblaas eruit en HB-waarden wat minder. Wordt vervolgd. Geen zeuren, we laten 't gewoon gebeuren schrijf ik nu met een glimlach. Echt geen zorgen. Liefs, Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten