Tja en mijn lijf is moe lijkt het wel en vertoont allerlei gekke verschijnselen, misselijk, enorm veel last van misselijkheid, tja, soms ook aan mijzelf te wijten. Ik doe net alsof ik alles weer kan en het enige dat ik voel, is een enorme vermoeidheid, ik ben niet in orde...en heb tijd nodig, meer tijd nodig dan ik zou willen, om weer rustig gezond te worden. En de waarschuwing die ik mijzelf gaf, die ga ik nu opvolgen. Ik ga rust nemen, rust inbouwen, wat minder proberen te werken en de balans tussen werk en privé wat beter te maken. Het is echt nodig...dus vandaag zet ik maar weer een streep. Zomaar een duidelijke streep, om meer samen te zijn, te genieten van de rust van elkaar. Minder zorgen te hebben, me minder zorgen te maken..., minder te piekeren, en letterlijk heel veel los te laten. Ik merk dat ik veel te veel in mijn hoofd zit, en daardoor blokkeer ik soms. En die dagen, dat ik recht vanuit mijn hart leef, voel ik me zoveel beter. En vandaag heb ik er dus voor gekozen om weer in bed te blijven...ook Cluster West heeft niets aan een Anita, die niet in orde is, niet goed in haar energie of vel zit.
Vanmorgen vroeg las ik in een boek 'Gloed' van Sandor Márai...prachtig. Dit boek heb ik van Erika gekregen toen ik ziek was, geweldig mooi...een overgetelijk boek 'we leven niet lang meer, want je bent teruggekomen. Dat weet jij ook heel ged. Je hebt tijd genoeg gehad erover na te denken. Eenenveertig jaar is een lange tijd. Je hebt er goed over nagedacht, niet waar? Maar je bent toch teruggekomen, want je kon niet anders. En ik heb op je gewacht, want ik kon niet anders. En we wisten allebei dat we elkaar nog een keer zouden ontmoeten en dat het dan afgelopen was'. Een prachtig boek over een bijzonder verbinding tussen twee mensen. Ik zit er middenin...in de ontmoeting na eenenveertig jaar...en ik voel het bijna. Zo mooi...voor vandaag, niet zoveel tekst, los van tekst..recht uit mijn hart.
En dat is deze tekst 'wat je met liefde in het leven hebt geroepen, verdient het vertrouwen om te worden losgelaten' ......een fijne dag, ik ga morgen weer wat werken, rustig aan vooral, want dat is wat het lijf me vraagt...Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten