Code oranje en op weg naar Flakkee

En na een super intensieve en ook mooie dag, en na een heel lekker dutje (gek woord eigenlijk) zit ik nu, op zaterdagavond 7 januari om 19.53 uur weer thuis aan tafel. Gisterenavond hoorde heel Nederland een weercode oranje afgekondigd worden voor de afgelopen nacht en voor vanmorgen. Meer dan 350 aanrijdingen/ongelukken verder, ben ik, zijn wij weer veilig thuis. Want vanmorgen vroeg wilden wij naar Goeree en Overflakkee, naar Achthuizen om precies te zijn. Voor de katholieke kerkdienst ter ere van het leven van oom Koos. Oom Koos is vanmorgen begraven op de katholieke begraafplaats op Achthuizen. En dus vertrokken wij al om negen uur, voorzichtig rijdend richting Flakkee. Dikke jassen mee, je weet maar nooit wat er gebeuren kan en gelukkig maar, want een kerk is koud. Een prachtige dienst, waar een man werd neergezet die ik dus maar ten dele kende. Een man, die wel in mijn beleving bijna mijn hele leven onderdeel van mijn leven is geweest. Vroeger met mijn ouders, vrienden van elkaar, en hoe geweldig was het spelen op een boerderij, waar zes kinderen woonden, waar een voetbalveld met eigen doelen was. Waar je op een grote skelter kon en mocht rondrijden. Waar de twee oudste zoons, erg mooie en leuke jongens waren, en in mijn leven werd ik dus op allebei wel verliefd. En met Jan, de oudste heb ik wel contact, maar hoe leuk was het ook om de zussen, en zelfs een zus van moederskant weer te zien. Herinneringen kwamen terug, werden op een mooie manier ter sprake gebracht. De katholieke mis met alle daarbij behorende rituelen, vond ik ook interessant. De uitvaart zelf, bijzonder, door een collega ondernemer, die ik persoonlijk ook ken, omdat ik hem op dit eiland, altijd ontmoette als ik in de zorginstelling bij Pa was, zijn moeder of schoonmoeder woonde daar ook, vandaar. Oom Koos was een trouw mens, en ook dat werd over hem gezegd. En oom Koos was een van die mooie trouwe mensen, die iedere twee weken mijn vader heeft bezocht, al die vijf jaar lang. En uit respect voor oom Koos, als dank voor al zijn vriendschap, uit respect voor tante Corrie en hun kinderen, was ik daar. En mooi om elkaar terug te zien, sommigen had ik echt 35 jaar ofzo niet gezien, en ook in de kerk, kom je mensen tegen, die ik in mijn hart met mij meedraag, stukjes van mijn verleden. Of het verleden van mijn vader. Lia, een vriendin van Pa, die ook al zoveel verdriet en afscheid in haar eigen leven heeft gehad, helaas. Hedy en haar man Wim, met Hedy dronk ik longdrinks, zij bessen 7up en ik cola vieux in het cafeetje bij school. En dan kwamen we giechelend bij haar moeder of mijn moeder thuis. Het was dus een mooi samenzijn en ik vind het dan ook altijd mooi, als ik teksten uit de bijbel mee mag lezen en als een kerkkoor zingt, het voelt heel plechtig en door de persoonlijke verhalen, was oom Koos echt in ons midden. En het meest trots ben ik, als mensen me aanspreken en zeggen 'jij bent toch de dochter van Piet van Loon he..'. Dan voel ik me trots. Dan glimlach ik en dan ben ik heel erg blij, met mijn afkomst, mijn jeugd. Heerlijk. Dus voorzichtig rijdend, code oranje in je achterhoofd, hebben wij er uiteindelijk toch voor gekozen, even te gaan lunchen bij Tieleman. Ook weer een herinnering, hier dronken Pa en ik af en toe een glas wijn en genoten we van alles wat we daar zagen. En ook nu, was het weer heel gezellig daar. Uiteindelijk waren we rond een uur of vier weer thuis. Eigenlijk had ik nog naar Amsterdam gemogen, voor een heerlijke borrel. Maar ik was zo moe...en toen ik thuiskwam, heb ik ruim twee uur liggen slapen, heerlijk. Op Flakkee hadden we boodschappen gedaan in de supermarkt, en stonden we samen met Richard Groenendijk in de rij bij de kassa. Jawel, ook op Flakkee wonen bekende Nederlanders. Leuk, bij de supermarkt, kwamen we Dirk nog tegen. Weet je, dan is zo'n eiland wel heel knus. Dan geeft zo'n eiland je wel heel veel terug. Altijd weer en altijd zal dit zo zijn. Hier ligt een stukje van mij. Hier zijn mijn ouders begraven, mijn grootouders en inmiddels ook al wat vrienden en bekenden helaas. De gang over de begraafplaats wordt een steeds langere gang. En eigenlijk komen er steeds meer begraafplaatsen bij, waar dierbaren herdacht kunnen worden. Geleidelijk aan een eiland waar ik het leven van velen kan eren. En dat zal ik altijd blijven doen, terugkeren naar dit eiland, en herinneringen ophalen. Mijn nicht en ik gaan in het voorjaar een dag of vier fietsen in en rondom het eiland, naar Tiengemeten, het eiland doorkruisen, van Ouddorp tot aan Ooltgensplaat en alles wat daar tussen ligt. Een leuke bed en breakfast, waar we kunnen slapen, zodat we al die herinneringen die in ons leven zijn gevormd, aan den lijve gaan ervaren en in je kuiten voelen. Leuk he... Nu een rustig weekend voor de boeg, morgen een borrel drinken bij een vriendin, die jarig is. Nu de kranten, de auto die nodig een wasbeurt wil, en meer van dit soort mooie momenten. Een volle en gave werkweek ligt voor me. En ook alweer een eerste werkweek achter me. En wat voor een. Prachtige ontmoetingen, gesprekken met mensen, waar ik heel erg blij van ben geworden. Wellicht een voordracht voor een bestuursfunctie, oh spannend. Ontmoetingen met mijn oude team, leuk en vol herkenning. En als ik in mijn agenda kijk, dan voel ik mij een rijk mens. Want wat mag ik gave dingen doen bij Yarden. Wat een rijkdom! Het bedrijf is erg inspirerend en ik kan bijna niet wachten, tot onze nieuwe tv reclamespot klaar is en op tv komt. Jawel, en weer laten wij van ons horen. Yarden nummer 1, het meest toonaangevende uitvaartbedrijf. En nu - 'wees als de zee. Neem op gezette tijden afstand om daarna vernieuwd en overvloedig terug te keren.' Dus een fijn weekend gewenst. Neem je rust, pak je boek. Ik lees het nieuwste boek van Arnold Grunberg, en nu wacht het Parool op mij. Heerlijk. Geniet en rij alsjeblieft voorzichtig allemaal. Hier een foto, een van de mooiste ooit genomen van mijn vader. En de hemel...daar waar ook oom Koos nu is....