Tijd voor bezinning.....

En jawel, het is zover, de vakantie is begonnen. Tijd voor bezinning, voor rust, voor mooie boeken, voor tijdschriften, kranten, lekkere muziek en nog zoveel meer! Vakantie, kerstdagen, verjaardag van Annemarie jawel zij wordt 55 jaar!!! Tijd om uit te slapen, spijkerbroeken en truien te dragen, tijd om op mijn eigen wijze het jaar 2017 af te sluiten. Tijd ook om te reflecteren op alles wat was, wat is en wat komen gaat. En vandaag in onze management meeting, werd ons gevraagd om terug te kijken naar 2017. En als ik dit nu voor mijzelf in mijn persoonlijke leven doe, dan heb ik wel veel om tevreden over te zijn. Het was wel weer een jaar van los laten, van afscheid nemen, van met elkaar zijn en met elkaar delen. Een jaar vol ontmoetingen, een jaar vol met prachtige glazen wijn. Ja en ik hoor je zeggen, jij altijd met je wijn. Maar wijn is wel iets heel erg fijns. Een prachtig glas wijn drinken met mensen van wie je houdt. Met mensen genieten van de smaak, de geur en de kleur, wat kan daar nu mis mee zijn??? Dus ja 2017 was het jaar van de prachtige glazen wijn. Zo kreeg ik laatst een kist LFE900 uit 2013. Een prachtige diep donkerrode wijn uit Chili, bekroond, gewaardeerd. In een supermooie kist, met aan alle kanten spiegeltjes. Mooier kan bijna niet. Hoe fraai is dit. En Annemarie liet vandaag haar auto, haar Mini Cooper S type poetsen en zij kreeg van deze vrouwen, ook een schitterende fles rode wijn. Ik heb dit jaar prachtige glazen Sauvignon Blanc uit Nieuw Zeeland gedronken, zo kwam Monique een keer langs, en kreeg ik zomaar een pareltje van haar. Weet je, wat een rijkdom vind ik dat. Een mooie kist wijn kopen. Een mooie magnum neem ik mee naar mijn boshuis. Gekocht in Sancerre. Echt zo'n gigantisch mooie fles, waarvan ik weet, dat we nu al gaan genieten. Op de verjaardag van An, of met de kerst als Emmy, Reynaud en de meisjes komen. Gezellig...dus wijn, hoort bij mij, en hoort zeker bij 2017. Het leven is te mooi, en te kort soms, om slechte wijn te drinken. En dat te kort, ja helaas is dat ook dit jaar weer aan de orde geweest. Afscheid nemen, van mooie mensen, van Michel, van Hans, van Ad, van oom Koos, van...vul maar in, zoveel mooie mensen. Dus ook 2017 is het jaar van stil staan bij prachtige mensenlevens. En dan ook weer proberen met elkaar verder te gaan. Het jaar 2017 is ook het jaar van vriendschappen. Van mensen die al sinds jaar en dag bij me zijn, maar ook van nieuwe mensen, of van oude mensen die weer terugkomen. Roel en Karin bijvoorbeeld. Maar ook Joke. Leuk, bijzonder en mooi. 2017 mijn team binnen Verenigingszaken op orde. Een mooi team, met prachtige mensen erin. 2017 is ook het jaar waarin mensen ziek of weer ziek zijn geworden. Mijn zorgen om mijn schoonmoeder, en haar gezondheid. Maar ook haar zuster Phil. En ook onze vriendin Loes. Ziekte, kanker, mijn vriend Cees die ALS heeft, brrrr wat doet ziekte toch met ons. Met de zieken zelf, maar ook met hun omgeving, de partners, de familie. Ziekte... 2017 een jaar, waarin ik gewend ben aan het feit, dat ik geen ouders meer heb. Het went wel, maar het voelt toch altijd als een gemis. Mijn vader, al bijna weer drie jaar geleden overleden. Mijn moeder als bijna 14 jaar geleden. Gek...leeg, en zo anders. Van mijn familie is niet zoveel meer over. Noor, en mijn lieve nicht Annemarie in Zeeland. En natuurlijk mijn neef in Ierland, Marcel en zijn gezin! Leuk, hoe Noor en haar moeder hier weer binnenstappen en mee eten. Fijn, hoe als er leegte is, ook weer een andere invulling in mijn leven komt. Weet je, en je bent als mens nooit alleen. Juist omdat er zoveel liefde om mij heen is. Dit jaar heb ik twee groepen die een leergang bij Yarden hebben gevolgd, mogen afsluiten. En met sommigen uit deze leergang heb ik zoveel gedeeld. Zodat als ik bijvoorbeeld op een locatie in het land kom ik onthaald word als een vriend, als een waardevol familielid bijna. Zo was ik gisteren in Goutum en kreeg ik daar een welkom, zo warm, dat ik dit een ieder gun. Wat een rijkdom, werkelijk waar. Al die mooie kaartjes, geschenken en attenties, die ik gedurende mijn leven en ook in dit jaar 2017 mocht ontvangen. Onvoorstelbaar...mijn moeder zou zeggen, je geeft niet om te ontvangen, maar soms is het wel geweldig waardevol om zoveel te mogen ontvangen. Wat een rijkdom. Een andere rijkdom is, dat ik weer ben gaan coachen. Binnen Yarden en buiten Yarden. Prachtige mensen mag ik weer ontmoeten. En met hen mag ik optrekken, op reis gaan. Een ander iets, is dat ik in 2017 weer begonnen ben met een opleiding 'Corporate Antropologie' en in deze opleiding mag ik weer bijzondere mensen ontmoeten. En mag ik ook weer nadenken over hoe mijn leven is, en loopt nu. Razan en Adel, mijn Syrische vrienden zijn dicht bij me. En terwijl ik zo terugdenk, duikelen de voorbeelden van dankbaarheid over elkaar heen. Ervaar ik en realiseer ik me, dat ik een super gezegend mens ben. Live meemaken dat Rico Verhoeven wereldkampioen is en blijft. Zomaar een geweldig cadeau voor mijn verjaardag, van een vriendin. Een optreden van De Dijk, weer zo'n geschenk. En weet je, mijn leven is een aaneenschakeling van mooie dingen. En het allermooiste is mijn geluk, mijn leven, mijn liefde, mijn thuis zijn hier. Een lastig stukje was, het afscheid nemen van mijn prachtige huis in Schoonhoven. Vandaag kreeg ik van het Kadaster bericht, dat ik geen eigenaar meer ben. Nu wacht ik nog op de eindafrekening van de aan dit huis gekoppelde levensverzekering. Schoonhoven, is voor mij een soort markering. Een plek waar ik gelukkig ben, was. Een plek waar mama van Loon voor het laatst was. Een plek, waar ik ongelooflijk heb genoten. Een plek, een huis, wat me ook veel zorgen heeft bezorgd. Een plek, waar ik genoot van de schitterende omgeving, de Lek. Super, super...en nu woont daar hoop ik iemand, die net als ik zo intens geniet van dit mooie huis. Prachtig!!! 2017 mijn baan, een prachtige baan, binnen een mooie organisatie, met mooie collega's. Fijne samenwerkingen, en ook hier heb ik afscheid genomen van prachtige mensen. Carla, Petra en nog veel meer mensen. Die niet meer dagelijks in de buurt zijn, maar die ik opneem in mijn leven, voor nu, en voor straks. Afscheid nemen bestaat niet, is zo'n tekst die echt waar is. Want ook al is mijn vader niet hier, hij is er altijd. Hij leeft voort in mij. Vandaag hoorde ik een prachtige tekst van Stef Bos 'welkom'. Werkelijk intens. Het gaat erover dat je geboren wordt uit mensen en dat je altijd deze mensen in jouw zijn meedraagt en dat welkom zijn belangrijk is. Welkom in mijn huis, in mijn tuin, welkom in ons midden...welkom! Welkom zijn, anderen welkom heten, hoe prachtig is dit. Meegekregen van huis uit. Van mijn moeder geleerd te delen, er te zijn voor anderen, je deur te openen voor je medemens. En als je dit doet, gebeurt er zoveel. Open je deur, je hart, je armen, en omarm je medemens. Integratie, diversiteit, prachtige woorden, waar ik ook in 2017 mee bezig ben en bezig ben geweest. En terwijl ik dit schrijf, vraag ik mij af, of ik voornemens heb voor 2018...Nee niet echt. Ik ben, ik wil zijn en er zijn. Ik wil er zijn voor jou, of voor jou, of voor jou. Ik wil je vasthouden, omarmen, tegen houden soms, ik wil je helpen, mijn hand naar je uitsteken en niet zoveel meer dan alles wat ik heb gedaan in 2017. Ik hoop op gezondheid, liefde en geluk en ik zal dit delen met jou. En met jou...bedankt dat je er bent. Nu, straks en ooit...met liefs, de vakantie begint, het jaar loopt op zijn einde...sta even stil, kijk even achterom en dan vooral vooruit...en dank, aan al die mooie mensen, voor al die mooie dingen, woorden, momenten. Ik voel me rijk, zo rijk...en zoals mijn vader zou zeggen, rijkdom zit in je hart..... En deze foto staat symbool voor het leven, een ingewikkelde weg, omhoog, maar steeds weer zie je ergens het licht, de lucht, het perspectief. Dag!!!