Nieuwe inzichten, jawel zelfs nieuw zicht!!

En vandaag 20 oktober 2018, heb ik heel veel nieuwe inzichten gekregen. En sinds vanmorgen heb ik zelfs nieuw zicht gekregen! Jawel een nieuwe bril. Velen zullen het niet opmerken, maar ik merk wel veel meer op, dan vanmorgen vroeg. Ik zie de wereld heel anders. Ik lees makkelijk, hoef minder te knijpen, goh wat een verademing. Een soort zelfde montuur, met iets meer blauw ergens, lekker, maar vooral heel fijn. Kijk maar als je me tegen komt. En anders kijk ik wel. Haha... Gisteren was de dag der huizen, al om zes uur in de ochtend, zaten we in de auto, om Roos op te halen en met zijn drietjes gingen wij richting het Oosten. Een prachtige omgeving, Overijssel, Drenthe, Koekange, Wijhe, Olst, Dalfsen, Rouveen, en wat heb ik veel gezien. Huizen die prachtig lijken, en waar je volledig doorheen moet kijken. Met veel en weinig privacy. Met veel en weinig geluid. Prachtig ingericht, en heel anders ingericht. Stijlvol verbouwd, en uiteindelijk kom je er dan achter, hoe gelukkig je mag zijn, met alles wat er is. Met de eerste keuze, onze woonboerderij met B&B in Koekange. En jawel, alsof er een engel met ons meekeek. Woensdag belde de makelaar dat de tweede koper afgehaakt is. Dus, die boerderij kan zomaar van ons zijn. Maar volgens mij is onze lieve Heer er nog niet helemaal uit. Want dit huis, krijgt veel interesse, maar de koper dient zich nog niet aan. En dan is er een grote wijze les, die mijn nichtje uit Zeeland met stuurde, een uitspraak van de "Buenos" (familie van moeders kant): 'lukt het vandaag niet, dan morgen wel en geduld is een schone zaak'. En met deze wijsheid in de binnenzak, laat ik gewoon nu alles maar los. Focus mij op vandaag (lukt best met die bril) en leef gewoon maar. Mooi hoe allerlei mensen om mij heen, mij aanmoedigen, om vooral te blijven geloven in mijn dromen. En echt, dat doe ik. Mijn bedrijf - Anita van Loon - Levenskunst - is al in wording. De website, maar ik neem overal goed de tijd voor. Want de locatie is wel voor een deel mede bepalend, voor het aanbod. En ondertussen verandert mijn wereld eigenlijk steeds. En dat is maar goed ook. Want niets blijft wat het is. En zoals ik vanmorgen in een rouwadvertentie las 'je eigen weg brengt je bij de mooiste uitzichten'. En weet je vanmorgen las ik deze tekst, in de verleden tijd weliswaar, en realiseerde ik me, dat dit soort teksten mij zo enorm bij blijven. Gewoon, omdat dit geloven in je eigen weg, je eigen wijze, zo gigantisch in mij verankert zit. Ik wil die onafhankelijke vrije weg blijven gaan, niet ten koste van alles, dat is wel veranderd door de jaren heen. Maar ik wil heel graag zelf altijd de regie houden. Dus als iemand mij om raad vraagt, of door mij gecoacht wordt, is dit altijd een van mijn vragen 'wat wil jij? waar sta jij voor? Waar ga jij voor?' en soms gaat dit niet over veel geld verdienen, maar gaat dit over gelukkig zijn. Gaat dit niet over de nieuwste mode volgen, maar gaat dit over geluk in jou. Ik geloof er heilig in, dat als ik gelukkig ben, met mijzelf, mijn levenswijze, mijn partner, mijn vriendschappen, mijn lichaam, dat dit de basis is van alles. Kan ik nog voor de spiegel staan en mezelf aankijken. Verloochen ik mezelf niet. Dit zijn de dingen die tellen. Niet al die franje van buitenaf, of voor de buitenkant. Gisteren een gesprek over waarom iemand zich heel autoritair gedraagt. En wat een autonoom of authentiek iemand doet, met deze persoon. Leuk om daarover na te denken. En terug te denken aan de wijsheden, die mijn moeder of vader, hierover met mij gedeeld heeft. Gek, hoe ouder worden, ook steeds is terugdenken aan de lessen van het leven. De lessen van vroeger. Terwijl ik vroeger de waarde van deze lessen wellicht niet eens begreep. Het alleen maar ingewikkeld vond, als mijn moeder mij zo'n lesje leerde. Nu wil ik niet die oude wijze dame worden, maar gewoon wel de ander spiegelen in wat hij of zij doet.

En terwijl dit mijn uitzicht is, vanaf mijn plekje op de bank. Mijn Nespresso naast me staat, Floor en Annemarie die winkel bezoeken die weer in Nederlandse handen terug is, HEMA, geniet ik van deze dag. Fijn, zaterdag, vrije dag. Even wat leuks doen met elkaar, met de kinderen, zonder nu al te weten wat dit is. Morgen even naar mijn vriendinnetje toe, omdat zij zoveel verlies kent in korte tijd. Gek, hoe de generatie van onze ouders, geleidelijk aan komt te overlijden. En als dan na je moeder, je tante, je schoonvader, ook je oom gaat overlijden. Met wie ik op je verjaardag nog fijn zat te praten, dan is het gewoonweg even goed, om eventjes te gaan condoleren. Puur omdat jij mijn vriendin bent, puur omdat ik simpelweg veel van je hou. Weet je, ook dat besef is groot. Verlies, er zijn voor elkaar. Weten dat die ander er altijd is, elkaar even vasthouden. Soms een woordje, soms een bezoek. Dat is leven, dat is het leven voor mij. Niet zo hoogdravend en groots. Ik reis niet de wereld over, ik las vanmorgen in de krant, over dat gezin, met een modaal inkomen, maar wel met tijd voor elkaar, een spelletje, en als ze vrij zijn, het water op. Fijn eigenlijk. Fijn, klein, of juist heel groot. Wat een serieuze blog zeg, zou het door die bril komen. Lieve mensen, ik kijk terug op een prachtige week. Een week vol nieuwe inzichten, een fijne week. Ik ga zo even bloemen kopen voor Annemarie. Dag, heb het goed! Liefs! Anita