Nieuw-Vossemeer jawel!!

En op deze mooie dinsdagavond, zit ik aan onze nieuwe keukentafel in de keuken van ons nieuwe, zeer oude huis, in Nieuw-Vossemeer. Een rijksmonument uit 1795, een pand, dat kraakt als je boven door de gang loopt. En deuren die piepen, of klemmen, en op en afstapjes, trapjes. Dus dit huis vraagt één ding en dat is, dat ik mobiel blijf. Ach, en met een pot vol dyclofenac en paracetamol, red ik deze verhuizing echt. Mijn rug is kapot, zoveel dozen pak ik uit. Wat heeft een mens, nee wat hebben wij, veel spullen. En wat een herinneringen, het barst ervan. Hier een hoekje, vol met prachtige wijnkisten en een foto van mijn moeder. In mijn werkkamer komt een hoekje vol herinneringen. Mijn ouders, mijn geboorte eiland, schilderijen van mijn vader. En jawel deze prachtige foto van Ma van Loon. Een trotse vrouw, zij werd denk ik hier geridderd in de Orde van Oranje Nassau. En hoe leuk, deze foto heb ik van Els, de vriendin van mijn vader mogen ontvangen.

En hier zit ik nu, in deze ouderwetse keuken. De keuken doet me denken aan Swiebertje vroeger, de keuken van Saartje. En nu, nu heb ik zelf zo'n keuken. Vandaag is de aannemer begonnen, en wordt de zolder verbouwd, tot slaapkamer met eigen badkamer. Prachtig denk ik. Gisteren is de tuin leeggehaald, alle buxus planten eruit. En de grond is geëgaliseerd om uiteindelijk ervoor te zorgen, dat het atelier, gebouwd kan worden. A.s. vrijdag gaan ze beginnen Spannend. En vanmiddag liep meneer pastoor met kruk, de tuin in, en hebben we een leuk gesprek gehad met onze nieuwe buurman. Een oude pastoor van 85 jaar. Heel gaaf. Sowieso is Nieuw-Vossemeer erg leuk. De rust, de stilte, de vriendelijke mensen. Ik ben blij met deze plek.

En dit prachtige raampje met uitzicht op de kerk, hoort bij mijn kantoortje. Echt geweldig. Vanmiddag de muur geschilderd, en klaar voor het inrichten van deze kamer. De logeerkamer is al prachtig, nieuw bed, nieuwe matrassen en de dames kunnen komen. Gezellig! En ooit kreeg ik van een heel lief vriendinnetje deze glazen, en ik realiseer me, dat zij mij echt kent. Want ik ben altijd 'anders' geweest, dan anderen. Ik wilde altijd mijn eigen weg gaan. En ik ben mijn eigen weg gegaan. Ook nu weer, hier naar Nieuw-Vossemeer. Een plek, heel dichtbij mijn geboortegrond en toch net ver genoeg verwijderd ervan. Waardoor ik me vrij voel, vrij om mijn nieuwe leven te beginnen. Niet meer bij en met Yarden, maar als directeur van Uitvaartstichting Hilversum. Een fijne plek, met mooie mensen. Waar we met elkaar prachtige dingen gaan doen. En waar we met elkaar de grenzen van wat mogelijk is, gaan opzoeken, om mensen te helpen, bij hun afscheid. Een plek net zo bijzonder, als de plek waar ik nu woon. En mensen vragen me, of ik Wassenaar en mijn vrienden niet zal missen. Natuurlijk mis ik mensen, mis ik de gezelligheid, maar hier is er weer een andere manier van leven. Hier luister ik naar de vogels, en geniet ik van de gemoedelijkheid van de mensen in de straat. Ben ik blij met de hulp van vrienden en soms nog onbekenden. En realiseer ik me, dat ik een nieuw leven heb gekregen. Of een nieuw leven ga beginnen. Maar mijn vrienden blijven dichtbij mij, ongeacht waar je woont, ongeacht waar je bent. Als ik eenmaal mijn hart aan je gegeven heb, dan blijft het altijd bij jou. Geen zorgen. Ook al woon ik nu in Nieuw-Vossemeer, daar waar Zeeland Brabant kust. Een nieuw hoofdstuk is begonnen. Wassenaar bedankt, Yarden bedankt, ik heb het gevoel alsof ik op de hoge duikplank sta en ga springen. En ik weet zeker, dat ik een goede landing zal krijgen, een nieuw begin. Ik ben er klaar voor.