Rijksmonumenten en ander cultuur historisch erfgoed...

En dan woon je zomaar in een Rijksmonument. Met zo'n leuk bordje bij de deur en krijg je te maken met Monumentenwacht, en allerlei prachtige oude materialen. Maar ook met stukje hout, die zomaar ergens uitvallen, of lekkages. Bijzonder, vaak leuk, en het lijkt nu alsof ik al zoveel verhalen kan vertellen, over een huis, of de omgeving. De vorige eigenaren, hebben ons voorzien van oude boekjes en fotomateriaal, van vroeger. En vorige week, met dank aan Daan, een jongen uit mijn team, is dit fotomateriaal aangevuld met moderne beelden, vanuit de drone. Kijk maar eens.

De geschiedenis van dit huis, samen met nog twee huizen, ooit het bezit van de kerk. En geleidelijk aan is dit bezit verkocht, en naast ons was vroeger de Rabobank. Nu heb ik niet zoveel met de Rabobank, maar dit is persoonlijk. En dus laat ik dit maar even zo. Maar ik heb wel iets met kerken, met begraafplaatsen, met het leven op en rond zo'n begraafplaats. En hoe leuk is het nu, als ik hier de tuin uitloop, dan sta ik op een prachtige begraafplaats.

Onderhouden door een enthousiast team van mensen, en soms sta je stil bij een grafmonumenten, of een reeks van monumenten, en realiseer je je, wat het leven soms voor je in petto heeft. Of heeft gehad. En gek, hoe je dan altijd weer terug gaat kijken, naar je eigen leven. En mijn leven van nu, is mijn team ontvangen en voorzien van een hapje en drankje in het nieuwe atelier, mijn leven is een berichtje krijgen van Chrisje, over champagne en nog zoveel meer. En weer die glimlach rond mijn mond, als herinnering aan mijn vader, volgens mij een van de weinige boeren op Flakkee, die met regelmaat champagne dronk. En mijn leven is ook dit, een prachtige ontmoeting op de Bosdrift, een begraafplaats uit 1889, ontworpen door Springer en later aangevuld met een ontwerp van Andriessen in 1912.

Grappig mijn oma is geboren in het jaar 1900. En overleden in 1991. Sterk ras die familie van mij. Het doet je wederom denken aan je eigen sterfelijkheid. Geen zware gedachten, want gisteren sprak ik mijn vriendinnetje Jannie. Zomaar aan de telefoon. Want tegenwoordig, is afstand iets, en heb je meer telefonisch contact soms. En gebruik ik mijn reistijd, om bij te praten. Heerlijk is dat. En Jannie is altijd mijn hoop, omdat zij werkt in het ziekenhuis en ik altijd hoop op 'die pil' die er ooit moet komen, zodat ik zelf kan bepalen, wanneer mijn leven stopt. Gisterenavond toen ik thuis kwam heb ik een programma gezien over Alzheimer, dementie. En dat lijkt mij het meest erge. 1 op de 5 mensen krijgt Alzheimer, 1 op de 3 krijgt kanker. Bizar toch...juist aanleiding om het leven nu gewoon te leven. Vandaag. En toch weer even terug naar vroeger, want hoe mooi is het, om verhalen van vroeger te horen. Om mensen te horen vertellen, over hoe het vroeger was. Het doet me denken aan die oude dame, die op de begraafplaats op mijn raam tikte. Ze stond daar een beetje in paniek, want ze kon het graf van haar moeder niet meer vinden. Vaasje met orchideetjes in haar hand. En dankzij mijn team, en dankzij Ron, die haar bracht naar de plaats waar haar moeder de as had verstrooid, en haar later weer naar haar auto bracht, hebben we deze dame kunnen helpen. En juist in het verhaal van deze dame kwam alles samen, zij leek licht dementerend te zijn. En zij wilde het verhaal van haar moeder vertellen, en wij vanuit de Uitvaartstichting mochten haar helpen. Het begon wat verdrietig en eindigde zo mooi. Zo ook dat gesprek met mensen die zich bekommeren om ouders van overleden kinderen. En die op wereldlichtjesdag, deze herdenking vorm gaan geven, bij ons op de Zuiderhof, op 8 december a.s. Een lichtje branden voor jouw dierbare, voor jouw overledene...ik weet zeker, dat ik een paar lichtjes ga branden. Mooi toch, hoe wij als Uitvaartstichting Hilversum, hier onze bijdrage aan mogen leveren. In onze prachtige gebouwen, deze keer ontworpen door Dudok op de Zuiderhof. En als je dan van cultuur historisch erfgoed houdt, van oude gebouwen, van Rijksmon umenten en je mag het leven op deze manier vormgeven, hoe fraai is dat. Als dat geen rijkdom heet...en dan vergeet je simpelweg even, al die dingen die er ook zijn en je soms verdrietig maken. Het positieve overheerst, de liefde van en voor mijn medemens overwint alles. Het ontmoeten, het samenzijn, dit is wat het leven voor mij in petto heeft. Dank je wel baas boven, zou mijn schoonvader zeggen. En ik glimlach....