Gek hoe in deze fase van het leven, het wel gaat over leeftijd. Vriendinnen worden 50, een enkeling 70, haha. En ik 60 alweer en ach, 60 voelt gewoon als rijkdom. Ik ben zover gekomen, ik voel me goed en sterk. Veerkracht is het woord dat bij me opkomt. Hoe vang je klappen op, hoe ga je om met pijn, zowel fysiek als mentaal. Hoe ga je om met afwijzing, of juiste met enthousiasme, hoe ga je om met die dingen die ook bij het leven horen. Die je raken, tot in het diepst van je kern. En ik, ik neem het erbij. Teleurstelling, verdriet, ik heb het gevoeld deze week, en ik neem het erbij. Som omdat het beter is, soms omdat ik het doe ter nagedachtenis aan mijn vader, soms omdat ik geleerd heb van mijn moeder, dat het leven niet alleen maar vreugde kent. En dat dit soort emoties hier ook bij horen. En zoals ik altijd zeg, 'een echte van Loon, geeft nooit op'. En ik, ik geef nooit op. Soms kom je dingen tegen, die je nooit had verwacht, werk- of privé gerelateerd, het maakt niet uit. En dat ga je dan maar aan. Gisterenavond sprak ik met een vriendin over keuzes maken. En met een keuze ga je ergens voor staan. En dat is wat ik doe, ik ga ergens voor. En dan blijf ik staan. Ik ben niet ondersteboven te krijgen. Recht je rug en gaan. En nu, op deze wat koude, maar heldere zaterdagochtend, zit ik aan tafel, heb ik kranten vanaf woensdag doorgebladerd, mijn Nespresso gehad, mijn haar te lang, want ik ben nog niet bij de kapper geweest. En weet je wat zo leuk is, dit wordt een supergaaf weekend. Vandaag komt mijn team uit Hilversum, die hele lange reis maken naar Nieuw-Vossemeer. Ik hoop dat Gert-Jan piano gaat spelen, net zoals Bert de afgelopen week. Bert is de stoffeerder, en hij speelde de sterren uit de hemel. Rijkdom toch, die mooie akoestiek in de hal. Welnu, daar ontvang ik het team, met de kachel in de woonkamer aan, de houtkachel in het atelier ook. Gezellig en fijn, met een glas champagne en lekkere hapjes. En daarna gaan we om een uur of zes, naar het Wagenhuis, lekker eten en gezellig samenzijn. Een cadeau van mij aan hen, omdat ik blij ben met deze nieuwe werkgever, en vooral met dit team. Trots en blij. En zondag, komen hele oude goede vrienden langs voor een lunch, Roel en Karin. En hier ben ik zo blij mee. Dus nu, hoog tijd, om alle voorbereidingen verder af te maken. Natuurlijk ziet de zolder slaapkamer er al prachtig uit, net nog niet klaar, zoals er veel kleine dingen net nog niet klaar zijn. Maar het geeft al zo'n prachtig beeld, van hoe dit superfijne huis uit 1795 verworden is, tot een prachtige plek, waar ik zomaar mag zijn. Mazzelaar he..ben ik. Ja en dat ben ik echt. Een mazzelaar die steeds weer een nieuwe kans krijgt, en het lijkt, alsof al die kansen me nog rijker maken dan ik was. En dit gaat over rijkdom in mij, niet op de bank, nee die even niet. Haha, ik glimlach erom. Dat is niet zo belangrijk, die innerlijke rijkdom, die tikt echt aan, die raakt! Dat is het leven...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten