Vrijheid....

Terwijl dit de plek is, waar het iedere keer weer gebeurt, ons huis en onze tuin, waar ik de rust vind, om samen met meneer pastoor op een bankje bij de kerk te zitten, en te praten over onze mooie bomen, zit ik nu even aan mijn ontbijtje in de keuken. Een soort van idyllische stilte, de vogeltjes die zingen het hoogste lied, de zon schijnt, en langzaam aan droogt het gras en de heg, van de bijna 16 mm regen die gisterenavond en vannacht gevallen is hier. Super goed voor de tuin, waar de natuur me iedere dag weer nieuwe cadeautjes geeft. Plantjes, groene stipjes waarvan ik nog niet zo goed weet, wat er verder gaat komen. Inmiddels slaat de klok elf keer en is het weekend begonnen. Voor mij al veel eerder, ik heb namelijk drie vrije dagen opgenomen, donderdag, vrijdag en maandag ook nog. Vrije dagen om mensen te zien hier thuis, te coachen, maar ook om deze mooie omgeving per fiets te verkennen. Fietsen door de week is zoveel fijner dan fietsen in het weekend. De stille weggetjes, de lege plekjes voor een kop koffie op het terras, of zomaar het alleen in en polder staan. Mijn nicht was hier, en samen verkenden wij de omgeving van Nieuw-Vossemeer. We begonnen wat later, dus het werd een paar uur, en waren net voor de buien binnen, 35 kilometer. Heerlijk.

En toen wij eenmaal onder de parasol zaten buiten, toen begon het onweer en de regen. En kregen we net op tijd alle kussens binnen en de spullen die op tafel stonden, lagen. Ongekend wat een bui...en toch, eindigden wij de avond weer buiten, in de tuin. Heerlijk. De omgeving hier is mooi, nog wat verstild bijna, en doet me denken soms aan mijn geboortegrond Flakkee, maar ook aan Zeeland, leuk, hoe je al fietsend dingen ziet. Een tempo van leven ontdekt, wat aansprekend is. Maar ook, hoe je zelf tot rust komt. De telefoon die soms wel gaat, maar ondergeschikt is aan je hele bestaan. Die oude korte broek, die zwarte polo, het gaat daar niet om, het gaat erom, hoe je gewoonweg maar wat in beweging bent, zonder hulpmotor jawel, op je fietsje door de polders hier in de omgeving. Heerlijk, die sfeer, die rust, die vrijheid. Mensen die je vriendelijk groeten, vogels, eenden, ganzen, zwanen je komt hen tegen onderweg. Sluisjes, gemaaltjes, een genot, waterwegen die elkaar ontmoeten, en het genot van een bootje, dat vaart over die prachtige riviertjes, of over de Steenbergse vliet.

De foto hierbij, is van Beneden Sas, een plekje achter De Heen, een sluisje, een uitkijkpost, een heel fijn terras en vooral veel mooie vergezichten. Als je ooit hier bent, bij ons bent, en gaat fietsen, moet je hier zeker langs gaan. En terwijl ik dit alles schrijf en me echt vrij voel, denk ik altijd ook aan mijn werk, aan mijn team, de uitvaarten die er zijn, en toch is het goed, voor mij, voor iedereen, om af en toe die accu even op te laden. Even eruit te stappen, en eventjes alleen te zijn. Of samen te zijn, met je partner, je vrienden, je nicht, in ieder geval die mensen van wie  je houdt. De afgelopen tijd heeft me wel veel gebracht. Heeft me ook doen inzien, dat de rust, de stilte, het wat lagere tempo van leven, zeker ook haar charmes heeft. En ik merk ook, dat ik niet steeds weer naar een terras, bioscoop of theater hoef. Ik geniet vooral van het rustige leven, de natuur, de vogels om me heen. Saai? Ik denk dat dit leven voor mensen die van concerten, drukte, hectiek houden saai is. Geeft niet toch. Doe wat bij jou past. Ik merk, dat ik in mijn coaching, mijn gesprekken met mensen het hier altijd over heb. Doe je iedere dag wat je prettig vindt? Waar je blij van wordt, kom je met plezier naar je werk toe, of niet. Als je bij jezelf merkt, dat je soms wat moppert, wat ongeduldig bent, niet geniet, of niet vrolijk bent, ga dan eens voor die spiegel staan, en stel jezelf die vraag - doe ik wat ik wil dat ik doe - en als het antwoord 'nee' is of je twijfelt, ga dan eens aan de slag met jezelf. Want ben je je ervan bewust, dat als je als mopperende collega, tussen andere collega's rondloopt, dat dit veel impact heeft op de werksfeer, de ander. Ben je je ervan bewust wat je uitstraalt als ik je tegenkom. En in iedere werkomgeving, kom ik deze collega's wel tegen, ook nu. En geloof me, toen ik bij mezelf voelde dat ik niet meer gelukkig was in mijn vorige werkomgeving, dan is het heel spannend, maar uiteindelijk ook heerlijk als je daar uit gestapt bent. Dan voel je weer die vrijheid, om te doen, wat dichtbij jou ligt. Waar je hart ligt, waar je blij van wordt. En voor mij is iedere keer een dergelijke stap in mijn leven, een goede stap geweest.

En goed betekent dan niet automatisch meer geld ofzo, maar goed betekent, dat het goed is voor mijzelf en mijn omgeving. En we zijn vandaag de dag bang voor het verliezen van onze zekerheid, we moeten tenslotte toch de hypotheek of onze andere lasten betalen. Welnu, durf die deur maar te sluiten, en je zult zien, dan kom je heel veel deuren tegen, die jijzelf kunt openen. Zet die stap maar en voel de vrijheid. Zelf heb ik vaak dit soort stappen gezet, op allerlei gebied, en ik heb nooit spijt gehad. Nooit. Mooi was het om gisteren met mijn nichtje, terwijl ik aan het koken was, te praten over onze ouders ,onze moeders. En leuk om te zien, hoe wij samen net zo verschrikkelijk kunnen lachen als onze moeders. De energie die dat geeft is geweldig. Dus deze vrije dagen, zijn zomaar heerlijk. Mensen die langskomen, voor een lunch, een kop koffie, de tuin, de heg die ik nu zo dadelijk ga knippen, heerlijk. Ik heb er zin in, heb er energie voor. Het leven lacht me toe...en ik hoop jij ook. Blijf dicht bij jezelf, kies en kijk af en toe eens in de spiegel, niet om te kijken hoe je haar zit, maar om te kijken hoe jij erin zit, in dit leven. Doe je wat je blij maakt. Want alleen dan, maak je anderen blij...dag, een fijn weekend nog! Geniet! Dit laatste zegt een dame, die ik in Hilversum heb leren kennen altijd, als zij een mail afsluit, geniet! En dat is wat ik jou nu ook wens, ondanks alle pijntjes, verdriet, probeer te genieten van die hand in de jouwe. Die aai over je wang, dat duwtje in de rug, dat ene prachtige glas wijn, alleen, of samen. Geniet!