Lieve allemaal, deze dag zit erop...de bloemisten in Voorschoten kennen ons al...en Blokker is uitverkocht als het om vazen gaat, geweldig, Rosanne opperde al 'dat we wel bloemen kunnen gaan verkopen'. Dank je wel allemaal! De kogel is door de kerk - ik ga niet voor een pruik - ik doe het met doekjes, of gewoon met een mooi bruin kaal koppie...de zon gaat mij hierbij helpen.
En ik begrijp van Carla (ik weet inmiddels via Peter wie je bent Carla, heel veel sterkte jij ook!!) dat het allemaal wel went. Dus we gaan er voor!
Nu ga ik een beroep doen op jullie harten let op! A.s. zaterdag zou ik voor mijn Hospice, samen met nog een grote groep vrijwilligers gaan sponsorzwemmen in het zwembad in Gorinchem. Gewoon zoveel mogelijk baantjes trekken en zoveel mogelijk geld bijeen zwemmen. Vorig jaar hebben we met elkaar een kleine 6 duizend euro bij elkaar gezwommen. Ik zelf heb heel fanatiek 60 baantjes gezwommen en ruim 800 euro bij elkaar gezwommen. Fantastisch. Dit jaar was ik dit weer van plan. Maar nu ben ik zelf niet de beste staat en heeft Karin Keizer-de Jong, een goede vriendin van mij, zich aangemeld om namens mij te gaan zwemmen. En nu wil ik jullie allemaal vragen een bedrag, groot of klein, het maakt niet uit over te maken op bankrekening nummer 397222637 tnv stichting Hospice/VTZ te Gorinchem onder vermelding van sponsor Karin/Anita.
Het zou geweldig zijn als wij met elkaar in staat zijn om dit jaar een fantastisch bedrag over te maken voor dit geweldige doel. Ik hoop dat ik jullie dit mag vragen en op jullie bijdragen mag rekenen.
Namens het Hospice en het VTZ ongelooflijk bedankt! Ik zal de penningmeester vragen om uiteindelijk door te geven hoeveel Karin bij elkaar gezwommen heeft!
En dat laat ik jullie dan nog weten!
Voor nu is het genoeg...we zijn moe, gaan vanavond met Rosanne in bed, de film Step Up kijken, een vrolijke romantische dansfilm. Florine is op schoolkamp en geniet van heel andere dingen...heerlijk he!
Morgen nog een lastige dag, eind van de dag meld ik mij weer. Ik wens jullie een mooie avond toe en ben zielsgelukkig met alles wat mij tot nu toe bereikt via post, mail, telefoon of op een andere manier. Dank je wel, met jullie naast me, ga ik het redden! Let maar op!
veel liefs
Aniet en Annemarie
Ja want ook zij voelt zich gesteund door alle lieve woorden, kaartjes, aandacht en bloemen!
Oh ja ik vroeg nog aan de arts 'mag ik een wijntje drinken tijdens de chemokuren?' hij reageerde 'pardon? Daar zult u even geen trek in hebben, maar niets is verboden...'
Hoe is dat Carla, heb je daar nog zin in?
4 opmerkingen:
potver.... wat staat jullie allemaal te wachten zeg! Maar inderdaad er is licht aan het einde van die o zo donkere tunnel.
Heb je nog getracht te bellen vanmiddag maar tevergeefs. Geeft niets we hadden zo ons dagelijkse belmomentje maar die pakken we wel weer op. Vandaag heb ik veel met collega's over mijn bezoek aan jullie gesproken. Dit heeft niet alleen indruk op mijzelf maar ook op de collega's gemaakt. je moet eens weten hoe er over jullie gesproken wordt binnen Arinso alleen maar lof en bewondering. Rust goed uit beiden.... jullie zullen het nodig hebben. Ik denk aan jullie beiden.
Veel liefs Gerda Jan en de kids!
Hoi Anita,
Een wijntje ? Gisteravond zelfs twee.
Mijn ervaring is dat de eerste week na de chemo je smaak weg of heel anders is. Sommige dingen die je normaal heerlijk vindt zijn ronduit vies.
Daarna komt het bij mij weer terug en smaakt alles weer heerlijk, dus ook dat wijntje. Je lichaam moet zich instellen op de chemo's.
Ik lees alleen dat de zon je gaat helpen. Nu dan wel onder een parasol of zoals op dit moment zo hip is een fles bruin zonder zon.
Bij chemo wordt geadviseerd om niet in de zon te gaan. Je huid wordt dunner dus je verbrand heel snel en je loopt de kans om er bruine vlekken aan over te houden.
Mocht je nog meer vragen hebben of tips willen die zoals ik ervaren heb in het ziekenhuis niet verteld worden dan mag je me mailen hoor.
cvdhoff@gmail.com
Vol ongeloof heb ook ik het bericht vernomen. Met bewondering voor de optimistische instelling en respect om op deze wijze je verhaal te vertellen ben ik sprakeloos. Sprakeloos omdat het je onverwacht overkomt. Sprakeloos omdat ik er gewoon geen woorden voor heb. Heel, heel veel sterkte gewenst!
hoi anita en familie,
na zulke heftige berichten, wilde ik toch even reageren.
de strijd gaat inderdaad beginnen,en wij in het hospice bouwen een muurtje om je heen van kameraadschap,liefde,moed,uithoudingsvermogen enz.
zoals jij altijd klaar stond voor ons,staan wij het voor jullie, ik in't bijzonder.
met lieve groeten
truus kwant, hospice
Een reactie posten