En jawel mijn blog gaat weer verder! Ik ga weer schrijven!

Goedemorgen, het is 9 april 2016! En wat is er veel gebeurd in mijn leven...sinds mijn laatste blog in 2013! En ik ga niet schrijven over mijn privé leven, maar wel over wat er zoal speelt in mij, in mijn werkzame leven en wat mij bezig houdt! Ja inmiddels een kind zonder ouders, mijn vader, mijn grote vriend voor het leven, is niet meer hier...niet meer bij me. En gisteren las ik een artikel van een rouwdeskundige, Daan Westerink, kijk voor haar lezingen op www.yarden.nl en ga dan naar de activiteitenkalender van de Yarden Vereniging, wat een impact dit kan hebben op je leven. En hoe mooi is het eigenlijk, dat ik nu in mijn nieuwe functie als manager Verenigingszaken bij Yarden, juist bezig mag zijn met Voorlichting, Bewustwording en Nazorg. Want hoe vaak sta jij stil bij het leven, en bij het leven hoort zo de dood...onlosmakelijk verbonden aan elkaar...de dood omarmen, daarover spreekt Adelheid. Dit raakt mensen, op een mooie manier, of raakt mensen waardoor men boos wordt, op ons, op Adelheid, of op Yarden. En voor mij voelt het als herkenning...boos zijn, of soms verdrietig zijn, omdat mijn lieve Pa van Loon, niet meer hier bij mij is. En tegelijkertijd weet ik, zoals Reynaud zo mooi zegt, dat hij mijn beschermer is, dat hij ergens bij mij is en blijft. En dat hij glimlacht als ik in mijn mooie nieuwe Mercedes GLA 200 CDI stap. En wat zou hij graag een keertje met mij meegereden zijn. Genietend van de achteruitrij camera en zich verwonderend over de techniek. Mijn vader die altijd dacht dat zijn dochter de beste, de knapste, de slimste was...en hoe zou hij reageren, op mijn nieuwe baan. Geen adjunct directeur, maar iets heel anders...ach, zijn simpele motto zou zijn 'leef kind, leef...en geniet'. En dat laatste probeer ik, en doe ik, en voel ik...simpelweg te leven. Betekent voor mij ook, loslaten en weer verder gaan. Soms verlies ik mensen, door mijzelf, of doordat zij niet meer leven, of doordat onze wegen zich scheiden...het kan en het mag. Het hoort bij leven. Vroeger dacht ik altijd als ik een mooie vrouw tegen kwam 'wij trekken een tijdje samen op in dit leven...'. Nu zie ik dit anders en toch gebeurt het dan soms. Dat iemand een tijdje bij je is...of naast je loopt en dan weer verdwijnt. En het mag...het kan...privé en zakelijk, het mag en het kan. En vanuit dit denkpatroon voelt het alsof er een wereld voor mij ligt. Een mooie wereld, met nieuwe ontmoetingen. Met mensen die me raken, of mensen die me verwonderen....de zin van Ma van Loon 'oordeel niet verwonder je...' houdt me dagelijks bezig. Waarom zijn mensen niet eerlijk, of waarom maken mensen het leven van anderen zo zwaar. Waarom zeggen we niet, wat we te zeggen hebben. Waarom is er afgunst, ik zie dit dagelijks, zowel in het werk, als privé en ik probeer me maar te verwonderen...niet veel meer dan dat.
Weet je ik werk nu, deels in mijn oude Cluster, tot mijn opvolger, de nieuwe adjunct directeur op 1 juli a.s. zal starten. En deels op het prachtige hoofdkantoor van Yarden in Almere...voor mij twee werelden van verschil, met eenzelfde intentie en doel, met een stip op de horizon...wij zijn allemaal bezig met het faciliteren, het mogelijk maken, dat de door bespreekbaar is, dat mensen ongeacht hun religie, cultuur of achtergrond een waardig afscheid krijgen, passend bij waar jij voor staat. Hoe mooi is dat en ook ik, oordeelde soms over een collega, een afdeling en nu, juist door deze wisseling van baan, zie ik de overeenkomsten en niet de verschillen. Werken vanuit je hart...past zo bij ons mooie bedrijf. En iedereen die dit leest en Yarden nog niet kent, kom eens naar een activiteit, verdiep je eens in ons bedrijf. Ik ben van dit bedrijf gaan houden...bijzonder. Vanmorgen kwam het magazine van Mercedes Benz in de brievenbus en toen realiseerde ik me, dat ik Yarden bijna net zo'n mooi merk vind als mijn favoriete auto merk. En waarom omdat Yarden je zo diep raakt, werkelijk tot in je kern, en dat gevoel heeft voor mij te maken met passie, met werkelijk liefde...ingewikkeld dit zo te voelen, maar het is voor mij een puur gevoel. Net zoals rijden met het dak open en je kop in de wind, en dan in willekeurig welke Mercedes mij ook zo'n zuiver gevoel geeft. Ik weet nog toen ik een SLK had, hoe het voelde als die kap openging...en ik scheurend over Nederlands wegen blij zat te zijn...haha, een mooie herinnering. Zoals mijn leven, en ja dan word ik oud, een aaneenschakeling van mooie herinneringen is...voor vandaag even genoeg...ik mijmer nog even verder. En realiseer me dat deze blog een soort mengeling is van Anita privé en Anita zakelijk, en eigenlijk is het geen mengeling, maar ben ik dat...gisteren haalde ik in Haarlem, mijn foto van de muur uit mijn kamer 'ik ben Yarden en Yarden is van mij' stond eronder...een foto uit 2012. Op dat moment was Yarden voor mij Cluster West. En nu, en dank je wel daarvoor, is Yarden veel meer dan dat....is Yarden die prachtige Vereniging, dat prachtige bedrijf, waar ik onderdeel van uit mag maken...en dus gewoon een stukje Anita..het maakt niet uit waarover ik schrijf...het gaat over leven, over zijn en alles wat daarbij voorbij komt...
Foto's van privé en zo, zullen soms zomaar wel voorbij komen. Of foto's van een mooie reis...van Noorwegen, van Ierland....maar dan meer om wat er aan gevoel bij hoort...heerlijk om weer te mogen mijmeren, om weer tijd te hebben om zomaar eventjes alleen stil te zijn. Vandaag een zaterdagochtend alleen thuis, is zo'n moment...even geen telefoon, of mail...gewoon zomaar zijn. Nespresso erbij...de krant, en een magazine vol prachtige nieuwe auto's...en dan denk ik, wat zou ik doen als ik heel rijk zou zijn, ik denk niks anders dan wat ik nu doe...gewoon lekker leven, genieten...oh ja...nog wel even wat, 13,5 kg afgevallen, en maandagavond naar de sportschool, om de rest van het oude lijf in shape te krijgen...is wel wat he...ik moet er om lachen. Anita naar de sportschool...als mijn vader dit hoort, begint hij te glimlachen...'gekke meid'. Fijn weekend! Anita