Langzaam aan glijdt het jaar 2017 voorbij....

En jawel, mijn vriend Cees is dus twee dagen na zijn 60e verjaardag overleden. De 29e december ben ik naar Goes, het ziekenhuis gereden en heb ik met zijn vrouw, zijn kinderen en haar zus, de hele uitvaart besproken. Aan tafel in Kortgene, met witte wijn, en lekkere droge worst erbij. Gek, bijzonder, intiem en mooi. De nacht doorgebracht op de logeerkamer van Hester, de zus van Jolanda, in een prachtige woning in Kortgene. En vroeg in de ochtend alweer naar het ziekenhuis waar thanatopraxie zou plaatsvinden. Hellen op de achtergrond, de regisseur die alles rondom de uitvaart regelt, en die vrijdag ook zelf bij het afscheid zal zijn. Arjen, onze collega franchisenemer uit Goes, die zorgt voor rouwdrukwerk, en kaarten. Prachtig en bijzonder. En gisteren was ik rond half vier weer thuis, Cees is mooi bij zijn gezin. Bijzonder om zo dichtbij te mogen zijn. Net belde Jolanda me nog, zij zijn bezig met de kaarten, met foto's en met alles rondom het afscheid van het leven met Cees. Bijzonder ook om dit alles met Hellen samen te mogen doen. Want Hellen heb ik twee jaar geleden, nadat zij de uitvaart voor Pa van Loon had verzorgd, voorgesteld aan Cees en Jolanda. Want zij wilden een vrouw, die hen zou begeleiden op de dag van het afscheid. En ik vertelde Cees over Hellen en hoe mijn vader Hellen een geweldig mens zou hebben gevonden. En zo is het gekomen. En deze dagen, kon ik meer dan rekenen op Hellen. Superfijn. Mooi, hoe we door onze samenwerking ooit, een band hebben gekregen, die anders is geworden, maar nog steeds sterk als het moet. Fijn. En dus bedankt lieve Hellen. Ook vast namens Cees zelf! En gisteren stond natuurlijk gepland, het ophalen van onze prachtig nieuwe Mercedes. En gelukkig kon ik dit tijdstip nog wat verlaten, zodat wij deze bolide nog konden omarmen in dit oude jaar. Is ze mooi, of is ze mooi? En om in te rijden, ongelooflijk, ze glijdt over de weg, je wilt even gas geven. De auto kun je helemaal aansturen door te praten, vanmiddag hebben we van alles geprobeerd Annemarie en ik. Leuk hoe de auto reageert op je stem. Prachtig werkelijk waar. En dus als je straks zegt 'bel Annemarie' dan belt de auto haar. Veilig, jazeker super veilig. Maar je moet eerst wel even uitzoeken, hoe alles werkt. Genadeloos mooi... En gisteren toen ik bij Cees stond, en hij netjes opgebaard lag in zijn slaapkamer, met mooie hoekjes, foto's en later 60 rode rozen voor zijn verjaardag, toen belde Joke. En ik stuurde haar een bericht, ik bel je straks. En Joke nodigde ons uit, voor een gezellig spontaan etentje bij Mila. Fijn zeg..en terwijl we daar heerlijk hebben gegeten werden we uitgenodigd, om naderhand met Mila, Simone, Corrie en Jeannette, nog een glas wijn te drinken. En uiteindelijk kwamen er later nog twee gasten binnen, die gezellig aanschoven. Het werd dus zomaar een feestje. Heerlijk, gek, en ongedwongen. Dus Joke, lieve vriendin dank je wel. Dank je wel ook, want Joke en ik gaan samen koken voor onze gasten Adel en Razan. Zij komen volgende week hier eten, en wij gaan hen verwennen. Joke had als verjaardagscadeau voor Annemarie een boek 'soep voor Syrië' prachtig. En zo kwam ik op het diner met Adel en Razan. Gezellig gaan we samen de keuken in. Soep koken en allerlei lekkere halal hapjes. Ik heb er zin in. Nu alweer. En terwijl ik zo alles opschrijf, realiseer ik me, dat leven en dood, zo bij elkaar horen. Dat samenzijn, met vrienden zijn, met vrienden delen, zo hoort bij het leven. Dat een lach en een traan, bij elkaar hoort. Dat het nummer 'leef' van Dre Hazes, zo goed paste bij een avond als gisteren en dat we dus dansten door de zaak. Heerlijk... Gisteren aan Simone beloofd, dat ik toch weer een avond kom helpen in de zaak. Gewoon omdat het zo'n gaaf team is, met elkaar. Omdat we zo met elkaar genieten en goed samenwerken. Heerlijk...we gaan ervoor in 2018. Als ik weer wat meer tijd heb. Leuk, dit soort dingen. Wijntjes schenken, mensen een mooie avond bieden. Het is geweldig... Het jaar 2017, was heel bijzonder. Ik lees alle prachtige boodschappen van mensen op facebook. Ik hoor ondertussen al een verdwaalde knal, jammer dat het zo enorm hard regent. Dat is echt minder zeker voor al die mensen met die prachtige vuurpijlen. Die gun ik wel droog weer. Ik ga uit het keukenraam kijken naar buiten en genieten van alles wat we de lucht inschieten. Ik wens iedereen een prachtig 2018 toe. Met veel liefde, plezier, geluk, gezondheid. Dat we stil staan bij al die mensen die we missen, dat we hen in gedachten omarmen en bij ons dragen. Dat we blijven delen, dat wat we hebben. Dat we proberen met elkaar het leven wat mooier te maken. Edward refereerde aan een zin van Eberhard van der Laan, 'laten we wat liever zijn voor elkaar'. En ja, laten we dat maar gewoon doen. Wat liever zijn voor elkaar. Elkaar vasthouden soms, het kinderliedje van de zondagschool 'kinderen van een vader, reikt elkaar de hand' laten we dit maar in de praktijk brengen samen. Als we straks weer op kantoor komen, reik je veel mensen de hand, omhels je elkaar, wens je elkaar het aller, aller beste. Voor al die mensen, die alleen zijn, die gemis voelen of alleen verder gaan, ik reik jullie mijn hand. Voor mensen die ver weg zijn van hun familie, ik reik jullie mijn hand. Voor mensen die elkaar niet verstaan, ik reik jullie mijn hand. En ik glimlach naar de hemel, want ook al die lieverds daar, ik reik jullie mijn hand. En ik knipoog naar mijn moeder, want zij heeft mij dit geleerd. Steeds maar weer. Dus dank je wel mama, dank je wel. Vanavond hier thuis met Emmy, Reynaud, Roos nog een poosje, Annemarie, misschien dat hoop ik, Joke en ik. Gezellig samenzijn, en dan in het nieuwe jaar, nog een glas champagne bij Mila en Simone halen. Fijn...laat het nieuw jaar maar komen. In mijn hart, ben ik bij nog veel meer mensen, en dit zal altijd zo zijn. Dag!!! Liefs van mij, voor jou! Prachtig he...uit Elburg!