De zon schijnt...

En op deze 10e februari 2018 schijnt de zon, het is lekker fris buiten en ik was alweer heel vroeg wakker. De verjaardag van Ma van Loon, zij zou volgens mij 86 zijn geworden, zij werd maar 70 jaar. Vanmorgen vroeg heb ik al heerlijk gewandeld door het toen nog rustige Wassenaar, brood, lekkere hapjes, heerlijke Pata Negra, kaasjes, verse vis, kortom een heleboel heerlijke dingen heb ik gekocht. Omdat Ronald en Patricia komen, en hopelijk gaan zij even heerlijk met de cabrio rijden, het gevoel ervaren van ultiem genieten. Super!! En daarna drinken wij een mooi glas wijn met elkaar. Vriendschap en het leven vieren. Volgens mij wil ik niet zoveel anders op dit moment. Ik merk, dat ik het lastig vind, als de sfeer niet goed is, als mensen elkaar niet vertrouwen, of als mensen niet oprecht zijn. En soms heb je een periode in je leven, dat het lijkt alsof de wereld om je heen, het niet met elkaar eens is. En hoe fijn is het dan, om zomaar op vrijdagavond een heerlijk spinazie taartje te eten bij vriendin Joke, en gewoonweg te ervaren wat vriendschap is. En hoe lekker is het om op vrijdagmiddag nog even uit de auto een goed gesprek te hebben aan de telefoon met een goede vriendin, voordat je de week afsluit. Gewoon het zijn die hele kleine dingen, die er toe doen. Het is niet zoveel meer dan dat. Op tafel een vaas vol met narcissen, het voorjaar in huis halen, de zon naar binnen laten komen. Fijn. Ondertussen een heleboel leesvoer, kranten, tijdschriften en tijd voor koffie. Ik merk altijd als ik door mijn dorp loop, en ik maak een praatje bij de groenteman, de slager, de bloemist, dat ik dit heerlijk vind. Ik hou wel van een dorp, waar mensen met elkaar praten en elkaar gedag zeggen. Ik hou wel van dat knusse, dat kneuterige. Inmiddels zijn de Olympische Spelen gestart, spannend, gaan we die 15 medailles halen. En maakt Nederland zich klaar voor de verkiezingen. De dag van de liefde, de dag om je geliefde te herdenken, te herinneren en eigenlijk vind ik dit klinkklare onzin, want ik wil gewoon altijd okay zijn voor de mensen van wie ik hou. Ik wil altijd herinneren en herdenken en doe dit volgens mij met grote regelmaat. Want al diegenen die niet meer dichtbij me zijn, hier op aarde, die draag ik mee in mijn hart, in mijn leven, in mijn doen en laten. Zij zijn bij me, steeds maar weer, in grote en kleine dingen die ik doe. Leuk is hoe ik blijkbaar veel hierover schrijf en spreek. Gisterenmiddag mocht ik iemand ontmoeten, die ik al een paar keer via Yarden heb ontmoet. Een vrouw die veel doet met opstellingen, en die dit nu inzet in haar werk rondom afscheid, uitvaarten. Mooi hoe zij gedrag van nu, kan verklaren door wat er ooit met je gebeurd is in je leven, in je jeugd, bij je geboorte soms. Ik merk, dat ik ook steeds probeer te verklaren wat is, door te zien wat was. Leuk om zomaar mensen te ontmoeten, die op eenzelfde manier denken en zijn, of in ieder geval in eenzelfde richting. Bij mij ontstaat steeds meer het idee, dat ik zelf op een kruispunt kom te staan in mijn leven. Zal wel mijn leeftijd zijn, of de situatie waarin ik verkeer nu. En leuk is om jezelf dan allerlei vragen te stellen. Ik wil iedere dag weer mij onafhankelijk blijven voelen, vrij om mijn keuzes te kunnen maken, zodat ik de dingen die ik doe, ook ik echt wil en hier echt achter kan staan. Ik zie soms mensen om mij heen in een rol zitten, of in een huwelijk zitten, en het is zo voelbaar, dat dit niet meer bij hen past. En dan zit je gevangen in je eigen leven toch? En dit, dit is het laatste wat ik wil. Ik wil oprecht kunnen zeggen wat ik voel en denk, zonder angst. En gelukkig voel ik mij iedere dag weer gezegend, om zo dicht bij mijzelf te kunnen blijven. En steeds weer die stappen te kunnen zetten, die bij mij passen. Grappig is, dat bij ieder pandje hier in Wassenaar ik denk - wat zou ik hier voor leuks kunnen beginnen. En wat zou ik dan willen? Een plek waar mensen samenkomen, even gaan werken, of zijn. Ik kom nog niet veel verder dan dit, dus ben ik er nog niet. Laat maar alles op zijn tijd, zou vast een van mijn ouders hebben gezegd. Voor nu, morgenvroeg mijn radio interview met Koop, heel vroeg op, op zondag, lekker lijkt me dat...en daarna een vroege kop koffie op het strand ofzo. De zon die langzaam opkomt, de mensen die ontwaken, de dag die begint...en ik, ik ben dan al een uur in gesprek geweest met een van de leukste collega's die ik ken, Koop Geersing. Een bijzonder mens, een bijzonder begin van de dag. Ik wens jullie een heerlijk weekend toe. Als de rest van mijn weekend, net zo mooi is, als het begin, dan zit het echt goed, geloof me...fijne dag!