Een nieuw begin...in een nieuw jasje....
Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....
dinsdag 2 oktober 2018
Herfst in Nederland
Goedemorgen vandaag alweer mijn laatste dagje thuis. Morgen begin ik weer met een hele dag extern te zijn. Pak aan en gaan. Tja, bijzonder om te zien, te ervaren, hoe snel een vakantie voorbij is. En dit was een hele fijne bijzondere vakantie. Rustig, stil, veel boeken gelezen, nagedacht en gepraat, over nu en straks. En ondertussen lees je mails, ben je gewoon op de hoogte, van alles dat speelt. En eenmaal thuis, dan is daar de gezelligheid. Roos die ons ophaalde, en met ons meeging, Joke die gezellig even langs kwam. En dat heerlijke glas wijn, dat zo past bij ons leven hier thuis. Een mooi glas wijn. Veel post, maar ook fijne post, ken je dat. Mooie magazines, de Libelle met dank aan mijn schoonmoeder. Een oude gebruik is weer in ere hersteld. Toen mijn moeder overleden was, in 2003, heb ik haar abonnement op Libelle (zij had al denk ik 25 jaar ofzo een abonnement) overgenomen van haar. Tot ca. 1 jaar geleden, toen bedacht ik me, dat het wel genoeg was. En eigenlijk vanaf dat moment, miste ik dit blad. Een blad voor oude dames, zeggen velen. Voor mij is dit anders, voor mij is dit blad, de herinnering aan mijn moeder. Ik las haar op het laatst in haar leven, voor uit haar Libelle. Zij lag op bed in de woonkamer en ik, ik zat er naast. De Libelle bracht 'buiten' naar 'binnen'. Bracht de wereld nog een beetje bij haar. En dus is de Libelle voor mij een blad, vol herinneringen. En op mijn verjaardag kreeg ik van Emmy opnieuw een jaarabonnement op de Libelle. Het leuke is, ik gaf de Libelle aan haar door, nadat ik deze gelezen had. En eerst moest zij lachen om mijn abonnement. En op het laatst miste ook zij dit blad. Welnu de Libelle is terug. Heerlijk!
Verder mails gelezen, afgehandeld, nu komt zo de makelaar voor het open huis, op zaterdag. Dus heb je interesse in een prachtig huis, midden in Wassenaar, kom gerust langs a.s. zaterdag, Molenstraat 10, tussen 11 en 15 uur. Of wil je gewoon zien, hoe wij wonen, schroom niet. Het is bijzonder, meer dan. En dat gevoel, dat bekroop mij ook, toen ik hier binnenstapte, wat een fijne plek. Mooi is dat, alles weer voelen en ervaren.
En ondertussen is het 2 oktober, de herfst doet zijn intrede. Het is koud en nat hier in Nederland. De kachel staat weer aan zelfs. Gek he..een trui aan, en sokken. Lang geleden, maar ook deze periode heeft zijn charmes vind ik.
Vandaag weer groen appeltjes dag. Ik ben gelukkig niet echt aangekomen na de vakantie, terwijl ik toch echt heel relaxed heb gedaan. En dus gaan we nu weer over, op een stringent dieet, en werken aan een gezond lijf. Back home again.
En als je me nu vraagt, wat was het allerfijnste van deze vakantie, dan was dat het mooie vergezicht, het uitzicht vanuit ons huisje, en vanuit die rust, alle boeken lezen, die je maar wilde lezen, niets hoeven. Geen gedoe, geen gepraat als je niet wilde. Gewoon die oneindige rust. Grieken vind ik vriendelijk. Lastig vind ik dat je werkelijk niets verstaat van hun taal. En zei ik vroeger, dat ik daar wel wilde wonen. Deze reis heeft me gebracht, dat ik dat niet wil. Ik wil denk ik, alleen maar in Nederland wonen. In Drenthe of in Wassenaar. Haha...leuk, om dit zo te ervaren. Ik heb zin in mijn toekomst, in mijn vooruitzichten en ook dat heb ik mij bedacht op vakantie.
Bijzonder nog om te vermelden, dat ik als echte Mercedes liefhebber, langs een soort van autokerkhof liep en daar stonden toch prachtige 'overleden' Mercedessen. Ik zag deze in gedachten al in de schuur staan, klaar om opgeknapt te worden. Wow, wat een mooie exemplaren. Kijk maar.
En nu, nog even wat rommelen thuis. Wat opruimen en eerlijk gezegd, doet Annemarie dat hier meestal. Ik ben meer van het regelen, de administratie doen en dat soort zaken. En dan vanaf morgen, weer heel vroeg uit bed, klaar voor alles, dat komen gaat. Ik heb er zin in. Ik laat jullie nog een foto zien, een foto die eindeloos is. Een foto welke symbool staat voor alles dat voor ons ligt, open, en eindeloos. Een weg, die we nog niet goed kunnen begaan, want eerst moet ons huis hier verkocht worden. En dan, dan ga ik deze weg. En heb ik een heilig geloof in de uitkomst. De foto is genomen van boven naar beneden, maar het kan ook andersom. De weg is al uitgestippeld, en zoals Reynaud altijd zegt, de 'baas boven' weet al hoe deze loopt. Een fijne dag, voor jullie.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten