3 september 2019

 

Soms is een datum zomaar iets. Vandaag niet. De 22e verjaardag van Roos. En mijn eerste thuiswerkdag voor USH. Bijzonder officieel in dienst bij Uitvaartstichting Hilversum, gisteren begonnen met gelijk een geweldige dag, 11 uur aaneengesloten, een opname op de begraafplaats Bosdrift voor de serie De Vliegende Hollander, komt in 2020 op tv. Stond ik daar zomaar ineens met Daan Schuurmans. Leuk, en bijzonder. Deze plek, de Bosdrift, waar opeens een buslading met figuranten gekleed in de sfeer van de 30'er jaren en allemaal camera ploegen kwamen. Mooi om dit te mogen faciliteren. Een eerste feit, zoals er geleidelijk aan, als het aan mij ligt, meer feiten zullen komen. Ik heb mijzelf de nodige doelen gesteld. En ik ga ervoor, want wat is dit een gave baan. Waarmee ik niets zeg over mijn vorige baan, maar vooral over de door mij gemaakte keuzes de afgelopen periode. Het loslaten van een bedrijf, waarvan ik altijd dacht, daar mijn pensioengerechtigde leeftijd te halen, Yarden. Yarden, het bedrijf, mijn team, ooit zorgden zij voor een prachtig afscheid van mijn vader. En ook heb ik hier een super fijne tijd gehad. Maar soms verandert de tijd, en ook verander ik zelf. En na best een 'zoektocht' lijkt mijn pad me nu duidelijk. Vanuit vrijheid levend in Nieuw-Vossemeer, een werkelijk unieke plek, waar we de komende maand de laatste hand zullen leggen, aan een prachtige tuin, de ruimte en de sfeer. En waar de zandbak hieronder, zal veranderen in een tuin met klimhortensia's, beukenhaag hortensia's en nog veel meer fraais.

En mijn bedrijfje Anita van Loon - Levenskunst, van waaruit ik mooie trajecten bij opdrachtgevers zal mogen verzorgen, zoals COA, Politie, maar ook individuele coachtrajecten en natuurlijk die wijnproeverij, of dat mooie gesprek bij de open haard in de hal. Ik zie het zo voor me. Dit laatste vraagt nog wat werk, want de hal is nog niet klaar, maar dat komt vanzelf. En in het bijzonder, mijn nieuwe baan in Hilversum. Met een prachtig team, zij komen de 28e naar Nieuw-Vossemeer toe, om hier met elkaar het glas te heffen op onze gezamenlijke toekomst. Uitvaartstichting Hilversum we gaan ervoor! En de komende periode staat bol van de mooie evenementen, ontmoetingen, en ontvangsten. Werk gerelateerd, maar ook privé. Iedereen wil langskomen en soms hou ik het nog even af, omdat we eerst alles wil afronden. De komende weken staan in het teken van bestraten, en de tuin afmaken. Dan nog stuken, schilderen en de badkamer afmaken en dan is het geleidelijk aan klaar...dus over een maand of een week of vijf zes, is de rust hier weergekeerd en landen wij geleidelijk aan. Dan staan we stil bij alles wat gebeurd is. Loslaten, herinneren en weer verder gaan. Bijna 10 jaar Yarden, bijna 13 jaar getrouwd, 60 jaar geworden, nieuwe baan, en vooral die prachtige plek, die voormalige pastorie in Nieuw-Vossemeer uit 1795. En een rijksmonument, gaaf om me te realiseren, dat ik die een 4 had vroeger voor geschiedenis op mijn eindlijst (nee ik ben er niet trots op) nu zoveel heb, met historische panden. Met de cultuur historische waarde, de geschiedenis en het verhaal. Zo ook in Hilversum, trouwens een omgeving, waar ik ook goed zou kunnen aarden, hoe fraai is het daar. De heide, de natuur, de parkachtige begraafplaatsen, de vlinders, de vogels, de hazen, de specht in de boom naast mijn kantoortje, maar ook Dudok, Springer, Andriessen, ik ben er nu al van gaan houden. Dus ja, ook ik ben anders geworden. Mijn moeder glimlacht nu vast als ze mij, keurig aangekleed ziet vertrekken heel vroeg in de ochtend (half zes) en mijn vader glimlacht mee, als hij mij in die prachtige Mercedes Benz ziet rijden. Zijn dochter. En ik, ik prijs me gelukkig. Ja daar ben ik weer, ik geniet meer dan intens. Realiseer me ook de rijkdom van al die mooie mensen om me heen. Mijn vriendschappen. De mensen van wie ik hou, zielsveel. Mijn collega's, van vroeger en van nu. En mooi, hoe sommigen ergens in de buurt blijven bij me...anders qua frequentie, maar zij zijn er, toen en straks. Fijn. En ik, ik geniet op 3 september 2019. Het wordt iets te koud voor mijn korte broek, maar het kan nog net, hier thuis...en hier nog twee prachtige foto's van André Heuvelman.

Afgelopen vrijdag hadden wij in Wassenaar het concert 'nachtgeluiden' met onze vriendinnen, een prachtig concert met mooie verlichting, schitterende muziek, in een van de mooiste plekken van Wassenaar, een oude kapschuur, een schitterende boerderij, op de weg tussen Wassenaar en Voorschoten. Voor de vijfde keer dit concert, echt genieten.
De sfeer is zo bijzonder, eerst drink je (natuurlijk hoor ik velen zeggen) een mooi glas wijn van de Meisjes van de Wijn, alleen die naam is al leuk. (en de glazen ook trouwens). En daarna eet je een  heerlijk bordje pasta, met lekkere salade. De zon gaat geleidelijk aan onder. Je ziet de koeien lopen, prachtige vergezichten, en dan wordt de kapschuur prachtig verlicht, en hoor je de klanken van heel bijzondere muziek, met de trompet van André Heuvelman. Werkelijk uniek. Het concert duurt tot half twaalf ofzo...en toen wij open terugreden, naar Nieuw-Vossemeer, waren wij simpelweg gelukkig. Een fijne week gewenst, de eerste week van de maand september 2019. Een nieuw begin.....