Lieve lieve vrienden van me...terwijl ik hier werkelijk zit te janken aan de computer, en de pijn zich weer meester van me maakt, wil ik jullie bedanken voor alle hartverwarmende momenten, woorden, telefoontjes, kaartjes en bezoekjes. Met jullie steun, jullie vriendschap en liefde knok ik verder. Maar ik vind het wel heel erg zwaar, vooral de pijn...en het verdriet wat ik veroorzaak nu. Als ik naar de kindjes kijk, naar Annemarie, naar mijn vader, Els, iedereen, dan is het zo oneerlijk. Ik wil deze strijd winnen en geef alles wat ik in me heb...en ik voel me gesteund door jullie allemaal.
Iedereen die op bezoek komt, is gekomen, gaat komen...ik zal proberen het wat te faseren, zodat ik rustig met iedereen kan praten, niet te veel tegelijk...ik wil genieten van alle momenten met al diegenen die me dierbaar zijn.
Ik hou van jullie...en alsjeblieft, let goed op mijn Annemarie...ook zij heeft jullie steun nodig. Annemarie en haar meiden...ze heeft zo geknokt voor mij, voor dit leven samen met mij...en we zijn nog lang niet klaar samen.
Dank je wel...
dikke zoen en ik hoop een goede nacht....met veel liefs
Anita
5 opmerkingen:
Wat ben je toch ook een kanjer hé krijg je maar niet uit mijn hoofd!
JIJ BENT BIJZONDER .......
Anita, 7 juni fiets ik met 125 fietsers de Alpe D'Hues. De meesten gaan proberen 7 keer de berg te beklimmen onder het motto öpgeven is geen optie", omdat wij in onze omgeving dagelijks meemaken wat voor gevechten er geleverd worden moeten worden om die rotziekte te bestrijden,nu ook door jou. Ik zal bij elke beklimming aan je denken en op mijn eigen manier met je mee vechten. Ronald Innemee
Wat ben je toch een bijzonder bijzonder mens...
Ik wens jou, Annemarie en de kids heel veel sterkte, wijsheid en kracht toe.
Liefs,
Joke
Anita, Ik heb je weblog gelezen en het maakte zeker indruk ook wens ik je natuurlijk heel veel sterkte inde strijd die wij nu blijkbaar samen voeren. Ook bij mij is een kwaadaardige tumor met uitzaaiingen geconstateerd waarvoor ik 7/6 in het LUMC wordt opgenomen. Ook bij mij ziet het er niet goed uit. Ik ben een beetje jaloers op alle support die jij hebt. Ik moet het grotendeels alleen doen, Maar daar heb ik ook altijd voor gekozen, dus zeur ik nu ook niet. Ik heb het mijn dochter nog niet verteld, kan dat nog niet na wat zij allemaal met haar moeder heeft meegemaakt. Ik moet hoe dan ook haar bruiloft in december zien te halen. Al geboekt en betaald voor mij en haar moeder [14 dagen Mauritius] en reken maar dat ik er ben al moet ik daarvoor mischien van behandeling afzien.
Chemo's en bestralingen combineren nu eenmaal wat lastig met reizen. Ik wordt, naar alle waarschijnlijkheid wel geopereerd zo rond 11/12 juni wat het gezwel wegneemt dus ook de directe last die ik er van heb. Afhankelijk van de resultaten kies ik dan voor een groots & meeslepend einde of beperkte behandeling. Als zoiets tenminste bestaat, dat weet ik nu nog niet. Ik weet denk ik aardig goed wat je doormaakt al is het voor mij gemakkelijker. Ik heb niet de bindingen die jou zoveel steun geven. Ik zal annemarie bellen om een afspraak te maken om je komende week te bezoeken en dan praten we wel even verder. Ik zelf heb nog geen serieuze medicatie al ben ik ook steeds erg moe en lusteloos. Dacht eerst dat dat de naweeen van de griep was die ik een week of twee geleden bij het schuren van de boot had opgelopen maar denk nu dat dat wel het gevolg van Huidige situatie is. En ik heb nog zoveel te regelen en te doen, wordt al moe als ik er aan denk. Sterkte meid kus jix
Een reactie posten